Ιωάννης Καποδίστριας
Ο «Αγιος» της πολιτικής
Του Περικλή Βασιλού. Άρθρο στον Πρωϊνό Τύπο
΄Εχω αναφερθεί και έχω καταπιαστεί σε άρθρα μου κατά καιρούς σε σημαντικά ιστορικά πρόσωπα, γιατί πολλές φορές χρειάζεται να αντλήσουμε –διαβάζοντας τις σελίδες της Ιστορίας –κάτι από τη φλόγα τη δύναμη και τη σοφία που πηγάζουν από προσωπικότητες που χάραξαν δρόμους και αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους όσους θα ήθελαν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω.
Αναφερθήκαμε αρκετές φορές σε προσωπικότητες όπως του Μακρυγιάννη, Κολοκοτρώνη, Πλαστήρα κ.α. σήμερα θα το κάνουμε για έναν «άγιο» της πολιτικής, τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος με τη ζωή του, τις ενέργειες του, την ανιδιοτέλεια του και στο τέλος τη δολοφονία του χάραξε ανεξίτηλα την ιστορία της Ελλάδος και συντάραξε τα πολιτικά σαλόνια της Ευρώπης.
Η αφορμή για να ασχοληθώ με το μέγα ιστορικό πρόσωπο του Καποδίστρια ήρθε από ένα καλαίσθητο και εμπεριστατωμένο βιβλίο 717 σελίδων του Ιωάννη Κορνιλάκη από τον φίλο και γιατρό Γιάννη Παντελιδάκη, στο οποίο καταγράφει πληθώρα από ιστορικά ντοκουμέντα της εποχής, την αλληλογραφία του Καποδίστρια με τον Τσάρο της Ρωσίας αλλά και όλους τους επιφανείς πολιτικούς της Ευρώπης όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών, στους οποίους απευθύνθηκε για τη σωτηρία της Ελλάδας, εκθέτοντας τους επικούς και ηρωικούς αγώνες στα πεδία των μαχών του Εθνους, εισπράττοντας το θαυμασμό και το σεβασμό όλης της Ευρώπης.
Αυτός ο μυθικών διαστάσεων πολιτικός που πλημμύριζε η ψυχή του από Ελλάδα, πούλησε όλη την περιουσία που είχε στην Κέρκυρα, άφησε στην άκρη τίτλους, αξιώματα, καριέρα «καλοπέραση» και ήρθε να ηγηθεί των ραγιάδων Ελλήνων, έχοντας στο μυαλό του ένα όνειρο που θα μπορούσαμε να το παραλληλίσουμε με τη ρήση –απόφθεγμα του Κολοκοτρώνη: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω».
Ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι υπάρχει ανάλογου μεγέθους πολιτικός στην ισχύουσα πραγματικότητα της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα; Αλλά και πόσοι εμπνεύονται από τη δράση, τη συνέπεια, την ανιδιοτέλεια και την προσωπικότητα αυτού του βεληνεκούς πολιτικού για να υπηρετήσουν με το ίδιο σθένος και μεγαλείο ψυχής το Εθνος;
Γεμίζει με θλίψη κανείς όταν αναλογίζεται πόσο απέχει αυτή η ανιδιοτελής και μακριά από πλούτη και προνόμια πολιτική δράση προσφοράς στο Εθνος από την καθομολογούμενη καιροσκοπική, τυχάρπαστη και αλαζονική συμπεριφορά πολλών πολιτικών της εποχής μας..
Τα γεγονότα και οι καταιγιστικές αποκαλύψεις των ημερών αναδεικνύουν συνεχώς βορβορώδεις υποθέσεις που διαψεύδουν τους πολιτικούς, δημιουργούν αγανάκτηση και αισθήματα αδικίας στους πολίτες – και διότι κανείς δεν μπήκε φυλακή –δημιουργώντας ένα κενό στον κοινωνικό ιστό που απεγνωσμένα ψάχνει τον εμπνευσμένο ανιδιοτελή και προπαντός ηθικό ηγέτη του πεπρωμένου του, μια έστω μικρότερων διαστάσεων προσωπικότητα όπως αυτή των Μακρυγιάννη, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Καποδίστρια ή Πλαστήρα.
Μέσα στη δίνη της κρίσης, ηθικής, πνευματικής και οικονομικής, δεν «σταυρώνεις τα χέρια», γυρνάς στους αγωνιστές και στις ιστορικές ηρωικές εκείνες προσωπικότητες, οι οποίοι δεν δίστασαν να πληρώσουν ακόμη και με το αίμα τους το χρέος προς την πατρίδα, υπηρετώντας με πίστη και αυταπάρνηση ιδέες και οράματα κι όχι μικροκομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες, διδάσκοντας έτσι όλους τους επίδοξους συνεχιστές, χαρίζοντας μας ελευθερία και γνώση, κατακτήσεις και εφόδια που τα ξεχάσαμε, τα διαφθείραμε και χρειάζεται πάλι να ξαναβρούμε για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια, τη διαφθορά, τη σήψη και την αποχαύνωση.
Αποτιμώντας την αναφορά των ξένων στον δικό μας «άγιο» της πολιτικής, θα δούμε ότι οι Ελβετοί τον ανακήρυξαν επίτιμο πολίτη τους, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Μεντβέντεφ –συνοδευόμενος από τον Υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ –στις 23/9/2009 παρέστη στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Καποδίστρια στη Λοζάννη!
Αυτό καταδεικνύει το μεγαλείο της προσωπικότητας του Καποδίστρια που αποδεικνύεται ότι άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο, σφράγισε μια ολόκληρη εποχή που προβάλλει ως ένα φωτοβόλο παράδειγμα ηγέτη, ανάγκη επιτακτική στις μέρες μας όπου εναγωνίως οι λαοί ψάχνουν να βρουν την ταυτότητά τους και το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο.
Για να φτάσουμε στο σημείο να ξαναπούμε ότι «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω» πρέπει αυτοί οι πολιτικοί που έταξαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Εθνους να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να εμπνευστούν από τους φωτισμένους της Ιστορίας μας, να κοιτάξουν να συνεργαστούν για το καλό της Ελλάδας, χρειάζεται πλέον σύμπνοια, ομόνοια και προπαντός να φροντίσουν να παραμερίσουν τις διαφορές τους, γιατί ο χρόνος πιέζει αφόρητα και η σωτηρία της χώρας απαιτεί κινήσεις γρήγορες, αποφασιστικές, ανιδιοτελείς και γενναίες, να ξεχάσουν ότι ήξεραν μέχρι τώρα, η Ελλάδα αιμορραγεί και δεν μπορεί να περιμένει…
