Blogger Widgets

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Γ.Παϊσιος: «Ἄλλον ὁ Θεὸς τὸν κάνει μοναχὸ γιὰ νὰ βοηθήση μία οἰκογένεια καὶ ἄλλον γιὰ νὰ βοηθήση ὁλόκληρο Ἔθνος. Τὸ Ἅγιον Ὅρος πολλὰ μπορεῖ νὰ προσφέρη. Μπορεῖ νὰ δημιουργήση πάλι τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ ὁποῖο προῆλθε»

Ο γέρων Παϊσιος με φώτιση Θεού γνώριζε πράγματα για το μέλλον της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας. Όλα όσα έχει πει μπορεί για μερικούς να φαίνονται ρομαντικά, για άλλους ανέφικτα και για άλλους άοριστα.

Επειδή ο Άγιος αυτός Γέροντας επιβεβαιώνεται καθημερινά πλέον για την αγιότητά του και για τις φωτισμένες του προφητείες και προρρήσεις, θα ήθελα να επισημάνω κατά την ταπεινή μου κρίση, ότι όχι μόνο αόριστα δεν μιλούσε αλλά γνώριζε πάντα με πληροφόρηση Θεού συγκεκριμένα πράγματα για την Ελλάδα, μας άφησε όμως μόνο όσα μας χρειάζεται να ξέρουμε για ψυχική ωφέλεια και τίποτα παραπάνω.

Γέρων Παΐσιος: “ Ἂν ὁ Θεὸς ἄφηνε τὴν τύχη τοῦ ἔθνους στοὺς πολιτικοὺς, θὰ καταστρεφόμασταν”…

Ο γέροντας ήξερε ότι ο Θεός θα επέμβει στο αδιέξοδο των ανθρώπων

«Πάπα-… τί κοιμᾶσαι; Σήκω νὰ κάνης προσευχή, γιατί ἡ πατρίδα… κινδυνεύει». Τὴν σωτηρία τοῦ Ἔθνους τὴν περίμενε ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἔλεγε: «Ἂν ὁ Θεὸς ἄφηνε τὴν τύχη τοῦ ἔθνους στοὺς πολιτικοὺς θὰ καταστρεφόμασταν. Ἀλλὰ ἀφήνει λίγο τὰ πράγματα, γιὰ νὰ φανοῦν οἱ διαθέσεις τοῦ καθενός». Γιὰ τοῦ πολιτικοὺς ποὺ ἔκαναν κακὸ στὸ Ἔθνος ἔλεγε:
«Μὲ ἀναπαυμένη συνείδηση παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς δίνη μετάνοια καὶ νὰ τοὺς παίρνη, γιὰ νὰ μὴν κάνουν μεγαλύτερο κακό, καὶ νὰ ἀναστήση Μακκαβαίους». Πίστευε ὅτι ἕνας μοναχὸς μπορεῖ νὰ βοηθήση ὁλόκληρο τὸ ἔθνος.

«Ἄλλον ὁ Θεὸς τὸν κάνει μοναχὸ γιὰ νὰ βοηθήση μία οἰκογένεια καὶ ἄλλον γιὰ νὰ βοηθήση ὁλόκληρο Ἔθνος.
Τὸ Ἅγιον Ὅρος πολλὰ μπορεῖ νὰ προσφέρη. Μπορεῖ νὰ δημιουργήση πάλι τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ ὁποῖο προῆλθε».

Η Ελλάδα όταν όλοι όσοι υπηρέτησαν πολιτικά την χώρα το λιγότερο εκτός από ζημία, την πρόδωσαν, έβλεπε, ο γέροντας ότι το Άγιο όρος θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο στην αναγέννηση και αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Από εκεί θα τροφοδοτηθεί με συγκεκριμένο τρόπο το νέο βυζάντιο για να δώσει το παράδειγμα σε όλη την Οικουμένη.

Κάποιος ρώτησε τον γέροντα:
-Γέροντα, το απολυτίκιο του Προφ. Ηλία λέει ότι είναι ο «δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού». Θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη;

-Ο Προφήτης Ηλίας τροχάει τώρα τη μάχαιρα.
Πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, Δεσποτάδες, παπάδες, μοναχούς.

Θα επέλθει η κάθαρση όσο και αν φαίνεται απίστευτο. Θα έλθει το βυζάντιο ως η τελευταία ευκαιρία της ανθρωπότητας για σωτηρία. Αυτό έβλεπε ο Γέρων Παϊσιος.

Τώρα έρχεται η μπόρα και μετά η λιακάδα. Τώρα είναι η στιγμή που θα χωρίσει η ήρα από το στάρι, θα διαλέξει ο κόσμος στρατόπεδο.

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ: Όχι ότι πρέπει νά χαίρεται κανείς γι' αυτήν την κατάσταση πού περιμένουμε, αλλά νά χαίρεται, γιατί θά άγωνισθή γιά τον Χριστό. Δηλαδή δέν θά περάσουμε μιά κατοχή ενός Χίτλερ ή ενός Μουσολίνι, άλλα θά δώσουμε εξετάσεις γιά τον Χριστό.
Δέν είναι ότι θά έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θά νικήσουμε. Τώρα ό αγώνας θά είναι πνευματικός. Θά παλέψουμε μέ τον ίδιο τον διάβολο. Ό διάβολος όμως δέν έχει καμμιά εξουσία, αν δέν τοϋ δώσουμε εμείς εξουσία.
Τί νά φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ ή Μουσολίνι, ήταν άλλο. Νά μήν υπάρχη φόβος. Νά χαιρώμαστε πού ή μάχη είναι πνευματική.
Έάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θά δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Άν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, πού έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρείς ψυχές νά υπάρχουν σε ένα μοναστήρι πού νά σκέφτωνται τον πόνο των άλλων και νά προσεύχωνται, είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τά πάντα.

- Γέροντα, ποια είναι ή σωστή θέση πού πρέπει νά πάρη ό μοναχός στην σημερινή δύσκολη κατάσταση;
- Κατ' αρχάς, προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα, και όταν χρειασθή και όπου χρειασθή, νά μιλήση.
- Δηλαδή, πρέπει ό μοναχός νά μιλήση, όταν δοθή αφορμή;
- Μά, φυσικά! Άν δέν μιλήση ό μοναχός, ποιος θά μιλήση; Ό μοναχός δέν έχει τι να φοβηθή.

Οι άλλοι φοβούνται, μήπως τους πετάξουν από τις θέσεις τους. 

Εμείς οι αφιερωμένοι στον Θεό, άν δέν τραβήξουμε μπροστά, ποιος θά τραβήξη;
Ό λογισμός μου λέει πώς δέν θά αφήση ό Θεός• δέν θά αφήση! Θά ξεκαθαρίση αυτή ή κατάσταση. Τώρα είναι σάν νά ύπάρχη ένα μεγάλο δίχτυ πού έχει κλείσει μέσα τά ψάρια και είναι σάπιο.
Πάει μιά άπό έδω-μιά από έκει καί θά σπάση στο τέλος. Και δέν θά σπάση, γιατί τά ψάρια
είναι μεγάλα, άλλα γιατί έχει σαπίσει το δίχτυ.


Αυτά είναι λίγα από τα πολλά που έχει πει ο γέροντας.
Ας αναλογιστούμε αν με τις πράξεις μας διαλέγουμε το σωστό στρατόπεδο, αν υπηρετούμε το Θέλημα του Θεού και αν έχουμε όραμα για την πατρίδα μας, τότε τι κάνουμε για αυτό.

Ποιό είναι το έργο μας.

Ποιοί είναι οι καρποί μας.