Blogger Widgets

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Καποδίστριας και σημερινοί πολιτικοί - Βίοι αντίθετοι

Διαβάζοντας τις θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς που δεν χρίζουν ιδιαίτερου σχολιασμού, στάθηκα στην παρακάτω θέση για που έχει η συγκεκριμένη πολιτική παράταξη και ο πρόεδρός της κ. Κουβέλης, για την κατάργηση της προσευχής στα σχολεία και στο στράτευμα, αμέσως μου ήρθε η αντιστοιχία με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ένα κατά πράξη Ορθόδοξο Έλληνα πολιτικό και την εμπιστοσύνη που είχε ο ίδιος στην πρόνοια του Θεού για τα ζητήματα της Ελλάδος.

 Η θέση της ΔΗΜΑΡ για την κατάργηση της προσευχής στα σχολεία.
Οι μάσκες έπεσαν.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ζούσε μυστηριακά και όχι επιφανειακά της ζωή της Εκκλησίας, που όταν ο καγκελάριος Μέττερνιχ έστελνε πράκτορες για να παρακολουθήσουν τον Ι.Καποδίστρια, εκείνοι τον έβρισκαν, όταν δεν ασκούσε τα καθήκοντά του, να βρίσκεται σε κάποιο παρεκκλήσι και να προσεύχεται. 

Άλλωστε το ότι δολοφονήθηκε στα σκαλιά του Αγίου Σπυρίδωνα προσερχόμενος στη θεία λειτουργία, αυτό λέει πολλά.

Τα σχόλια περιττεύουν.  Ο ίδιος ο Κυβερνήτης 180 χρόνια μετά "μιλάει" και μας λέει γιατί η ζωή του είναι αντίθετη με των σημερινών πολιτικών.

Διαβάστε μερικά αποσπάσματα από επιστολές του.


«Όμως η Θεία Πρόνοια δεν θα εγκαταλείψει τους Έλληνες»

«Χωρίς πίστιν εις τον Θεόν, αγάπην προς την Πατρίδα των... και διατήρησιν της ελληνικής γλώσσης χάνονται εν τη ξένη οι Ελληνόπαιδες»

«Περικυκλούμενος ο λαός ούτος εξ ενός μέρους από φοβερά στρατόπεδα, πλανώμενος αφ’ ετέρου αφ’ όλας τας γοητείας, δι’ ων η κακοβουλία και απιστία απατώσι την ανθρωπίνην αδυναμίαν, ακολουθών τας συμβουλάς της απειρίας, ωθούμενος συχνάκις έως του χείλους της αβύσσου, ο λαός ούτος υπάρχει ακόμη, και υπάρχει, διότι ο Θεός εξαπέστειλεν εις αυτόν την χάριν του να εύρη εις την χριστιανικήν πίστιν το κράτος του πολεμείν, την ισχύν του εγκαρτερείν εις τα δεινά και την απόφασιν του ν’ απολεσθή μάλλον, ή να υποκύψη εις τον ζυγόν τον οποίον οι πατέρες του εβάστασαν, αλλά ποτέ δεν παρεδέχθησαν. Η τύχη λοιπόν της Ελλάδος είναι έργον της θείας προνοίας, και οι άνθρωποι οφείλουν να ευλαβώνται τας θείας βουλάς της . οι Έλληνες είναι κατά τούτο πληρέστατα πεπεισμένοι, και σήμερον μάλιστα παρ’ άλλοτε, διότι εγγίζει το τέλος των τόσων δυστυχημάτων, και το πλήρωμα των επιθυμιών και των ελπίδων των.
Ομόφωνος και γενική είναι η πεποίθησις αύτη . ούτε οι προύχοντες, ούτε ο κλήρος, ούτε οι πρόκριτοι, προς τους οποίους η υμετέρα Παναγιότης διευθύνεται, έχουσιν ούτε δύνανται να έχωσιν άλλην παρ’ αυτήν την πεποίθησιν, χωρίς να εξαχρειωθώσι, και να παύσωσι του να ήναι άνθρωποι και χριστιανοί»
Επιστολή που έστειλε ο Καποδίστριας ως Κυβερνήτης στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αγαθάγγελο, τον Μάιο του 1828, όταν εκείνος, πιεζόμενος από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β’ , αποστέλλει πατριαρχική αντιπροσωπεία στην αγωνιζόμενη Ελλάδα με την αποστολή να πείσει τον κυβερνήτη και το λαό να παραιτηθούν της ανεξαρτησίας και να συμβιβαστούν με την υποταγή στο σουλτάνο. Ο Καποδίστριας, επικεφαλής ενός ολόκληρου λαού και εκφράζοντας την πίστη του, γράφει προς τον Πατριάρχη, ουσιαστικά όμως προς τον σουλτάνο


Κατά την πολιορκία του Μεσολογγίου και λίγο πριν την κατάρρευση και την Έξοδο, ο Καποδίστριας γράφει χαρακτηριστικά στον Fellenberg: «Μπορείτε να κρίνετε το πόσο αγωνιώ για κάθε επιστολή που λαμβάνω. Οι ελπίδες μου, όπως πάντοτε εναπόκεινται στο Θεό. Και αν ακόμη μέσα στην ανεξερεύνητη δικαιοσύνη Του αποφάσιζε να καταστραφεί το Μεσολόγγι, αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος, μέσα στην οδύνη μας, να αυξήσουμε τις δυνάμεις μας και να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας. Αυτή η πίστη που πρυτανεύει στην ψυχή μου, σχετίζεται με τη δική σας επιστολή που έλαβα προ δύο ημερών»


«Η κάθοδός μου εις την Ελλάδα σημαίνει άνοδον εις τον Γολγοθά. Μετά χαράς αποδέχομαι τον ουρανόθεν επικατεβαίνοντά μοι Σταυρόν, ψήφω της τρίτης των Ελλήνων Εθνικής Συνελεύσεως. Είμαι έτοιμος να προσφέρω και την τελευταίαν ρανίδα του αίματός μου, αρκεί αύτη να συντελέσει εις την πραγμάτωσιν των δύο μεγάλων σκοπών της ζωής μου: την μόρφωσιν των ελληνοπαίδων και την απελευθέρωσιν της Ελλάδος»