Blogger Widgets

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

H Παναγία και ο Ιωάννης Καποδίστριας Γέφυρα για τις Ελληνο-Ρωσικές σχέσεις


H Αγία Ζώνη της Παναγίας που μεταφέρθηκε πρόσφατα απ’ το Άγιον Όρος, και  συγκεκριμένα απ’ την Ι.Μ. Βατοπεδίου, είναι ήδη γνωστό ότι
έγινε αποδεκτή απ’ την Εκκλησιαστική και Πολιτική ηγεσία της Ρωσίας με τον δέοντα σεβασμό. Είναι ήδη γνωστό ότι εκατομμύρια Ρώσων πιστών σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας την προσκύνησαν με συγκίνηση και δέος. 
   Αυτά που δεν είναι γνωστά είναι συνήθως τα ιστορικά γεγονότα,  απ’ τα οποία θα έπρεπε να αντλούν οι ηγέτες των χωρών τα ωφέλιμα πάντοτε διδάγματα και συμπεράσματα. Ένα ανάλογο ιστορικό γεγονός 
συνέβη στα μέσα του1827 στην Αγία Πετρούπολη. Στα θερινά ανάκτορα της δυο άνδρες συνομιλούν για περίπου έξι ώρες. Ο ένας είναι ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Α’ και ο άλλος ο Ιωάννης Καποδίστριας, που ως τυπικά ακόμη Υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας,  υποβάλλει την παραίτηση του απ’ το ύπατο αυτό αξίωμα, προκειμένου να  υπακούσει στην φωνή του λαού, στην φωνή του Ελληνικού Έθνους,
 που στις πολύ δύσκολες στιγμές του τον καλούσε να αναλάβει τις τύχες του.

Ο Τσάρος Νικόλαος επιθυμεί να κρατήσει κοντά του τον άνθρωπο που μόλις λίγα χρόνια πριν στο συνέδριο της Βιέννης(1815), διασφάλισε την ειρήνη στην Ευρώπη για 99 ολόκληρα χρόνια μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο (1914). Ο Ιωάννης Καποδίστριας επιθυμεί να καταθέσει τις γνώσεις του, τις εμπειρίες του, τις δυνάμεις του και τα τελευταία χρόνια της ζωής του για την σωτηρία της Πατρίδας του.


Οι στιγμές συγκλονιστικές και συνάμα συγκινητικές. Στην συζήτηση επεμβαίνει η 
Μητέρα του Τσάρου, η Μαρία Θεοδώρεβνα. " Κύριε Κόμη, παρακαλώ δεχθείτε τουλάχιστον
 την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας που σας προσφέρω, προκειμένου να σας 
προστατεύει στην δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή που αναλαμβάνετε στην Ελλάδα ".

Η εικόνα αυτή της Παναγιάς και για όσα χρόνια κυβέρνησε την Ελλάδα στάθηκε η παρηγοριά του.
Την ημέρα που η ψυχή του εγκατέλειπε τον μάταιο τούτο κόσμο, η ίδια εικόνα
 κοσμούσε το φέρετρο του στην νεκρική πομπή στην πόλη του Ναυπλίου. Την ίδια
 ημέρα στις 27/9/1831 στην πόλη που τον υποδέχτηκε την Αγία Πετρούπολη, 
εγκαινιαζόταν ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός μιάς άλλης Παναγίας αυτής του Καζάν.
Η μη κερδοσκοπική εταιρία ΕΛΑΙΑ, που τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται να φέρει στα μάτια 
της ανθρωπότητας τις ανέκδοτες επιστολές της οικουμενικής προσωπικότητας του Ιωάννη 
Καποδίστρια, και που φέτος εξέδωσε το έργο " Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής ",φιλοτέχνησε και μιάν άλλη εικόνα της Παναγίας αυτήν της
 " Παναγίας Ίνα Ώσιν Έν της Πατριωτίσσης ".

Την εικόνα αυτή της Παναγίας της ενότητας, υπεδέχθη πρώτος τον Ιούνιο ’09 
ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην Κωνσταντινούπολη. 
Μικρό αντίγραφό της παρελήφθη στις 6/19 Δεκεμβρίου ’09 και 
απ’ τον Μακαριότατο Πατριάρχη Μόσχας και Πάσης Ρωσίας κ. Κύριλλο, 
αντίδωρο αγάπης στην αγάπη του Πατριάρχη, που παρέδωσε το δικό του προλογικό σημείωμα για την επικείμενη έκδοση των επιστολών του Ιωάννη Καποδίστρια. Ευλογίες του Πατριάρχου Ρωσίας και υπόσχεση-δέσμευση απ΄την ΕΛΑΙΑ, για δημιουργία Ρωσικής αυθεντικής εικόνας της Παναγίας στα μέτρα και στην αισθητική που αρμόζουν στον ευσεβή  λαό της Ρωσίας.

Σήμερα 11η Νοεμβρίου 2012, η εικόνα και με κάθε επισημότητα, γίνεται αποδεκτή 
απ’ τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ.κ. Κύριλλο, 
βάζοντας τη σφραγίδα του για την ενότητα των δύο ορθόδοξων λαών, 
όπως πριν 424 χρόνια ένας μεγάλος Άγιος της ορθοδοξίας, ο Άγιος Αρσένιος Ελασσώνος
 Επίσκοπος Σουζδελίου  φέροντας την καταγωγή από το χωριό Καλογριανά Καρδίτσας, 
έβαζε την υπογραφή του δίπλα σε εκείνη του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως 
Ιερεμία Β’ του Τρανού, για την ανάδειξη της Εκκλησίας της Ρωσίας σε Πατριαρχείο.

Ευχή όλων των συντελεστών της σημερινής υποδοχής της εικόνας της Παναγίας
 με το συμβολισμό της ενότητας και αιώνιας παρακαταθήκης του Χριστού, ίνα ώσι εν, 
και στο πατριωτικό συναίσθημα που δεν πρέπει να χαθεί σε κανέναν λαό του κόσμου 
στα πονηρά χρόνια  της παγκοσμιοποίησης, και μετά τη μικρή χρονικά παραμονή της 
στην ιστορική πόλη της Καρδίτσας, να ταξιδέψει προς τον τελικό της προορισμό τη Ρωσία,
 αποδεχόμενη απ’ την πολιτική και εκκλησιαστική της ηγεσία.