Blogger Widgets

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

1831-2011. 180 χρόνια σχεδίου εξόντωσης του Ελληνισμού

Το 1830 πραγματοποιείται η επίσημη ανακήρυξη του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Μετά από αιώνες οι Έλληνες αποκτούσαν ελεύθερο κράτος. Εδώ όμως άρχιζαν τα χειρότερα. Η πραγματικότητα ήταν εφιαλτική. Οι ξένοι όταν έλεγαν “έχομεν ανάγκη μιας Ελλάδος” την εννοούσαν ως προτεκτοράτο της Αγγλίας κυρίως, όπως κατηύθυναν οι ιουδαϊκές στοές Αγγλίας-Γαλλίας και ο μεγάλος πολέμιος του Καποδίστρια ο Καγκελάριος Μέττερνιχ.
O μέγας ανθέλλην Μέττερνιχ είχε πει αμέσως
 μετά τη δολοφονία του Ι,Καποδίστρια

«Ο Καποδίστριας είναι πλέον νεκρός. 

Δεν φοβούμαι ούτε τους 
νεκρούς ούτε τα φαντάσματα» 
Καταδικαστική για τον Καποδίστρια ήταν η απαγόρευση συμμετοχής πολιτών και πολιτικών στη μασονία και κάθε μυστική οργάνωση καθώς και η αντίθεσή του στη Γαλλική Επανάσταση (1789), τις αντιθρησκευτικές αρχές της, διότι ο Κυβερνήτης μεγαλωμένος με ορθόδοξες αρχές γνώριζε ότι δεν γίνεται να υπηρετήσεις Πίστη και Πατρίδα μέσα από ασυμβίβαστες προς την Ορθοδοξία έννοιες ( για αυτό το λόγο εξέδωσε και 2 εγκυκλίους κατά της μασονίας). Έτσι ήλθε σε σύγκρουση με τις εγχώριες και ξένες δυνάμεις που ήθελαν εξευρωπαϊσμό της Ελλάδος, αποσυνδεμένης από την υπόλοιπη Ρωμηοσύνη καί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το κέντρο του Ελληνισμού. Μετά την δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια το 1831, την διοίκηση της χώρας αναλαμβάνει ο Βαυαρός βασιλιάς Όθωνας. Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, την εξουσία ασκούν τρεις Βαυαροί σύμβουλοί του.
180 χρόνια μετά η πραγματικότητα ελάχιστα έχει αλλάξει. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (Τρικούπη,Ελ.Βενιζέλο ,Πλαστήρα) το σχέδιο εξόντωσης της Ρωμιοσύνης βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή. Η χώρα χάνει την Εθνική της Κυριαρχία και με μαθηματική ακρίβεια οδεύει στα χέρια των τοκογλύφων και πιστωτών, που δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε η χώρα να μεταμορφώθει σε ένα τύπου Κοσόβου προτεκτοράτο με μηδαμινή επιρροή στα ευρωπαϊκά και γενικότερα της περιοχής γεωπολιτικά θέματα.
Η Ελλάς βάλλεται από παντού απροκάλυπτα πλέον από αντίχριστες δυνάμεις που επιδιώκουν το τέλος της Ρωμιοσύνης, το τέλος ενός Έθνους με κάθε έννοια γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των "μεγάλων".

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Λόγια και έργα-Ο απολογισμός της Ελλάδας του σήμερα

Λόγια και Έργα

 «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση. Ο Θεός, όμως μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν' απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό»
Γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης




Ήρθαν τα Χριστούγεννα και μια απορία ψελλίζεται στα χείλη όλων των Ελλήνων. Που βαδίζουμε; Τι μας ξημερώνει αύριο ως Έθνος μα και ως ξεχωριστές προσωπικότητες; Υπάρχει φως στο τέλος του σκοτεινού διαδρόμου που έχει περιέλθει η Πατρίδα μας;

Η αλήθεια παρουσιάζεται ανάγλυφη στα λόγια του Γέροντα Πορφυρίου πριν περίπου 20 χρόνια, όταν έδωσε το στίγμα ενός αδιεξόδου στο οποίο περιπλέκεται η ανθρωπότητα κύριως λόγως της φιλαυτίας και αλαζονείας που την διακατέχει αλλά και της αποκοπής του κόσμου από την αλήθεια και την πραγματική ιστορική μνήμη.

"Γνώσεσθε τν λήθειαν κα λήθεια λευθερώσει μς" μας διδάσκει η Καινή διαθήκη, μα για να γνωρίσει όμως κάποιος την αλήθεια και να φτάσει στο σημείο η πορεία του να έχει βάση την αλήθεια, θα πρέπει ο καθένας μας να αναζητήσει  και να κάνει πράξη εκείνες ακριβώς τις παρακαταθήκες που μας έδωσαν οι Αγίοι της Εκκλησίας μας, που κατάφεραν να γνωρίσουν την αλήθεια γιατί μετέτρεψαν τα λόγια του Ευαγγελίου σε πράξεις ουσιώδεις.Έργα χειροπιαστά που τους κατέστησαν άξιους μιμητές του Χριστού.

Ευχές επί ευχών σε αυτές τις γιορτές.Όλοι ευχόμαστε την αγάπη, την ενότητα, την παγκόσμια ειρήνη, την ανθρωπιά όταν μάλλον η πρώτη μας ευχή θα έπρεπε να ήταν να καταφέρουμε να κάνουμε πράξη τα όσα ευχόμαστε και να μην μένουμε διαρκώς στα λόγια. Να βάλουμε κάποια ερωτηματικά στη ζωή μας για τα έργα μας.

Ασκήσαμε την αγάπη, την ειρήνη, την φιλανθρωπία με έργα και όχι μόνο με ευχές;

Δώσαμε αγώνα για να προστατεύσουμε τις αξίες και τα ιδανικά του Έθνους μας;

Διδάξαμε στα παιδιά μας ότι ένα Έθνος  μόνο όταν κρατά τις παραδόσεις και έχει ιστορική μνήμη μπορεί να επιβιώσει;

Εγκαταλέιψαμε πίστη, παραδόσεις, παιδεία, πολιτισμό, αξίες οι οποίες αποτελούν τα πόδια στα οποία ανέκαθεν στηριζόταν η Ελλάδα.

Η Ελλάς με τα σιδερένια πόδια λόγω της Ιστορίας της έφτασε σε σημείο να έχει  πήλινα πόδια εξαρτώμενη ολοκληρωτικά σε μια "οικονομική κρίση", η οποία είναι μάλλον πρωτίστως πνευματική κρίση  και κρίση αξιών , όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε "πόσα θα πάρω στο τέλος του μήνα", ενώ πρώτα θα έπρεπε ο καθένας μας να τοποποθετήσει τον εαυτό του στο που έχει μερίδιο ευθύνης για την κατάπτωση της Χώρας και συνάμα να αναζητήσουμε  λύσεις απτές και αληθινές.

Όταν ένας άνθρωπος πριν περίπου 200 χρόνια έφτασε στην Ελλάδα με πλήρη συνείδηση ότι πρέπει να χτιστεί ένα Έθνος από την αρχή εν μέσω ερειπίων και εξαθλίωσης, ο κόσμος τον ακολούθησε όχι τόσο λόγω της απελπισίας, αλλά επειδή παρά τα 400 χρόνια δουλείας ο απλός λαός είχε και παραδόσεις και ιστορική μνήμη και αυτό που χρειαζόταν ήταν ένα όραμα, μια σπίθα να ανάψει τα μισόσβηστα καντήλια στις καρδίες των ανθρώπων.

Αυτό το όραμα έδωσε ο Ιωάννης Καποδίστριας στην Ελλάδα.Δεν υποσχέθηκε, απλά θέλησε να κάνει πράξη τα αυτονόητα για την Πατρίδα του, να γίνει υπηρέτης του απλού και πονεμένου κόσμου, να στήσει ένα κρατος με συνέπεια πάνω στις επιταγές της Ορθοδοξίας που θα σέβεται τον κόπο και τον μόχθο των Ελλήνων και θα ενεργοποιήσει ξανά το φιλότιμο του λαού.

Ένας Κυβερνήτης αγαπήθηκε τόσο πολύ από τους ανθρώπους, γιατί είχε κάνει ακριβώς ο ίδιος πράξη αυτά τα οποία είπε, και έδειξε την πραγματική του αγάπη για αυτό το τόσο ταλαιπωρημένο Έθνος .

Αυτή η μικρή μα και τόσο μεγάλη διαφορά των λόγων και των έργων είναι που τον κατέστησε  ένα πρότυπο πολιτικού ηγέτου.

Φτάνουμε πάλι 200 χρόνια μετά να τελούμε υπό καθεστώς κατοχής, η χώρα με δηλώσεις του ιδίου της Πρωθυπουργού να έχει μειωμένη Εθνική Κυριαρχία, ο κόσμος σε τεντωμένο σκοινί μεταξύ ανέχειας και εξαθλίωσης.

 Η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται.
Πόσο ταιριάζει απίστευτα η ρήση του Ιωάννη Καποδίστρια

"Σκάνδαλον επί σκανδάλω προστιθέμενον θέλει αναδείξει τροπαιούχους τους εχθρούς της Πατρίδος μας"





Εμέις οι Έλληνες είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη να μπούμε στη θέση του Γεωργίου Καραϊσκάκη και Θεόδωρου Κολοκοτρώνη όταν αυτοί οι δύο μεγάλοι άνδρες κάλεσαν τον Καποδίστρια στην Ελλάδα.

Το Έθνος βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι και καλείται να επιλέξει αν θα γυρίσει στα χρόνια του ραγιαδισμού και της υποτέλειας ή θα ξεκινήσει μία προσπάθεια να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και να χτίσουμε ένα κράτος όπως το οραματίστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας.


Πρέπει να αγωνιστούμε όπως είπε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 





"Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία"





ΥΣ:    Ελλήνων Σύνταγμα
'Αρθρο 120 - (Ακροτελεύτια διάταξη)

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία



επιμέλεια άρθρου: Οι φίλοι της Ελαίας

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Οι φίλοι της Ελαίας στέλνουν Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Αγάπης, Ενότητας και Πολιτισμού



Οι φίλοι της Ελαίας στέλνουν Μήνυμα Αγάπης Ενότητας και Πολιτισμού μέσα από ένα απόσπασμα της ομίλίας του Προέδρου της Ελαίας πατρός Γεωργίου Αλευρά στη Ρωσική πρεσβεια, κατα την παρουσιαση του συγγραφικού έργου "Ιωαννης Καποδιστριας - Ο Άγιος της Πολιτικής", απευθυνόμενος σε πρέσβεις Ευρωπαϊκών χωρών και Έλληνες φορείς της Εκκλησίας και της Πολιτείας.










Παρακάτω ένα τμήμα της ομιλίας στην Πρεσβεία της Ρωσίας:

"Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνει η πατρίδα μας, και ενόψει της Γέννησης του Θεανθρώπου θα ήθελα να μεταφέρω ένα μήνυμα αγάπης και αισιοδοξίας και συνάμα ενότητας όλου του κόσμου, ένα μήνυμα που μεταφέρεται από τα λόγια της Αρχιερατικής Ευχής του Ιησού στις καρδίές όλων των ανθρώπων.

ΙΝΑ ΩΣΙ ΕΝ.

Αυτή ακριβώς την παρακαταθήκη της ενότητας όλου του κόσμου κάτω από τον Χριστό μας η Ελαία προσπαθεί να υπηρετήσει τα τελευταία 4 χρόνια.Το έργο της Ελαίας είναι έργο της ευλογίας του Θεού και έχει την ευλογία των Αγίων Γερόντων Πορφυρίου και Παϊσίου των Αγιορειτών.Έχει τις ευχές του Σεβασμιοτάτου κ.κ Κυρίλλου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων και του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίου.
Μαθήτευσα δίπλα στον Γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. ήμουν δίπλα του μέχρι το τέλος της ζωής του, παίρνοντας την ευλογία του. Είχε όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, το θαυματουργικό, της διόρασης , της προόρασης μα κυρίως της ΑΓΑΠΗΣ για τη σωτηρία όλου του κόσμου.
Όλα αυτα που διαδραματίζονται στις ημέρες μας τα προγνώριζε, όπως και εμείς χάρη σε αυτόν.Έβλεπε σημάδια ελπίδας για τον κόσμο και για αυτό σήμερα η Ελαια πρωτοστατεί μέσα σε αυτή τη συμφορά.
Είχε πει χαρακτηριστικά για την εποχή μας : "Θα μας τα φέρει έτσι ο Χριστός που θα δούμε όλοι το χάος μπροστά μας και θα πούμε "όλοι πλανηθήκαμε, όλοι πλανηθήκαμε, όλοι πίσω, όλοι πίσω". Τα ίδια έβλεπε τότε για σήμερα και ο Γέρων Παϊσιος.
Όμως άφησαν κάποιες συγκεκριμένες παρακαταθήκες που εμείς σήμερα τις υπηρετούμε με την καθοδήγησή τους. Έλεγε ο Γέρων Παϊσιος: "Είναι επιτακτική η ανάγκη στις μέρες μας, η προβολή ενός ιδανικού προτύπου ηγέτη. Και ο Γέρων Πορφύριος έβλεπε τον διχασμό των ανθρώπων σαν καταστροφή και πονούσε μέρα και νύχτα.
Για αυτό λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, για μισή ώρα περίπου ψέλιζε στα χείλη του την Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού Χριστού προς τους μαθητές , το ΙΝΑ ΩΣΙ ΕΝ, αδιαλλείπτως.Με αυτήν την ευχή πήγε στον αγαπημένο του Χριστό. Προσευχόταν συνεχώς για την ενότητα της Εκκλησίας και για την ενότητα όλου του κόσμου.
Το άγιον Όρος είναι ιστορία 1100 χρόνων περίπου. Είναι μέχρι σήμερα ο ζωντανός Χριστιανικός Πολιτισμός. Ο Πατήρ Παϊσιος έλεγε: "Πολλά μπορεί να προσφέρει το Άγιον Όρος στον σύγχρονο ταλαιπωρημένο κόσμο. Εκεί συνυπάρχουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο αρμονικά, όπως και με το λαό της Ρωσιας και διατηρείται ζωντανά το ΙΝΑ ΩΣΙ ΕΝ.

Σήμερα ο κ. Ιωάννης Κορνιλάκης, συγγραφέας του βιβλίου ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ εκπληρώνει την παρακαταθήκη του Γέροντος Παϊσίου που είπε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου ηγέτη, που δεν είναι άλο από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Αλλά και τις παρακαταθήκες του Γέροντος Πορφυρίου, το ΙΝΑ ΩΣΙ ΕΝ.

Το έργο αυτό είναι ένα θαύμα του Χριστου. Είναι ένα θαύμα της Πίστεως, που αν έχουμε Πίστη ως κόκκου σινάπεως θα μετακινούμε όρη.

Η Ελλάδα ελπίζει για την σωτηρία της σε ένα θαύμα.



Η μικρή Ελαία είναι ένα θαύμα εδώ που έφτασε.

Η Ελλάδα 3000 χρόνια παράγει πολιτισμό από τον Όμηρο μέχρι σήμερα τη μικρή Ελαία

Ελλάδα φως του κόσμου

Σήμερα η μικρή Ελαία είναι μια μικρή εγγύηση στους λαούς της γης με το έργο της.
Ευχαριστώ πρωτίστος τον Κύριο Υμών Ιησού Χρίστο, την Κυρία Θεοτόκο και τους Αγίους μας, να μεταφέρω αυτά τα λίγα λόγια αγάπης της καρδιάς μου.



Εύχομαι το Δόξα Εν Υψίστοις Θεώ και επί Γής Ειρήνη, να έρθει στην ανθρωπότητα".


Επιμέλεια άρθρου: Οι φίλοι της Ελαίας
            

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Ιωάννης Καποδίστριας – ο Άγιος της Πολιτικής

Την Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου 2010 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ρωσικής Πρεσβείας στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη επισημότητα η παρουσίαση της συλλεκτικής  - επετειακής έκδοσης «Ιωάννης Καποδίστριας – ο Άγιος της Πολιτικής».
Η εκδοτική πρωτοβουλία ανήκει στην ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ και συγγραφέας του βιβλίου είναι ο κ. Κορνιλάκης Ιωάννης Δ/νων Σύμβουλος της ΕΛΑΙΑΣ.
Το εν λόγω βιβλίο είναι μια συγκλονιστική διατριβή 728 σελίδων που περιλαμβάνει 135 ανέκδοτες επιστολές του Ιωάννη Καποδίστρια με τον γραφικό του χαρακτήρα, τις οποίες η πέννα του Συγγραφέα Ιωάννη Κορνιλάκη σχολιάζει και ταυτόχρονα συγκρίνει το χθες με το σήμερα και τον τότε Κυβερνήτη με τους σημερινούς.
Ένα έργο που φέρνει μπροστά στα μάτια μας την σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας, που πριν 180 χρόνια το 1830 αναγνωρίστηκε διεθνώς η Εθνικής της Ανεξαρτησία και δυστυχώς σήμερα ολόκληρος ο Ελληνισμός νοιώθει και βιώνει μια νέα σκλαβιά.
Το έργο του κ. Κορνιλάκη Ιωάννη είναι ένα κερί αναμμένο στο σκοτάδι της απογοήτευσης, της θλίψης, της αγανάκτησης, και της έλλειψης ιστορικής μνήμης.

Στην χθεσινή εκδήλωση παρέστη ο Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα κ. Βλαντιμίρ Τσχιβισβίλι ως οικοδεσπότης, ο οποίος είναι και ένας από τις εννέα προσωπικότητες που προλογίζουν το βιβλίο.
Η εκδήλωση άνοιξε με ομιλία του Πρέσβη της Ρωσίας, όπου μεταξύ άλλων εξέφρασε τα συγχαρητήρια του στην ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ για το τόσο σπουδαίο έργο που έκαναν, τόσο στον Πρόεδρο Αρχιμ. Γεώργιο Αλευρά όσο και στον συγγραφέα Ιωάννη Κορνιλάκη.
«Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν φλογερός πατριώτης της χώρας του», τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Τσχιβισβίλι, συνεχίζοντας «είμαι βέβαιος ότι η στενή συνεργασία μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, με σκοπό την ευημερία των φίλων λαών των κρατών μας, για την δημιουργία ενιαίας και επιτυχημένης Ευρώπης για την οποία, όπως αποδεικνύεται από τα έγγραφα, ακόμα και τότε ονειρευόταν ο Ιωάννης Καποδίστριας».
Εν συνεχεία απεύθυναν χαιρετισμό ο Πρέσβης του Βελγίου κ. Πιέρ Βαέσεν, ο Πρέσβης της Ελβετίας κ. Λορέντζο Άμπεργκ, ο Μητροπολίτης Κηφίσιας κ. Κύριλλος, ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού, Ηγούμενος Αρχιμ. Αμφιλόχιος και ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι στον σύντομο χαιρετισμό του, ο Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος τόνισε: «Από μικρό παιδί είχα μεγάλη αγάπη στον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο τίτλος του βιβλίου – Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της Πολιτικής στην αρχή με εξέπληξε».
«Όταν όμως μελέτησα τις δαχτυλογραφημένες σελίδες, θαύμασα και συνάμα συγκινήθηκα. Ολοκληρώνοντας τη μελέτη ευχήθηκα ολόκληρος ο Ελληνισμός και το Έθνος μας να είχε τις ευχές του Αγίου Ιωάννη Καποδίστρια», υπογράμμισε κλείνοντας.
Οι χαιρετισμοί έκλεισαν με ομιλία του Προέδρου του Δ.Σ. της ΕΛΑΙΑΣ, Αρχιμ. Γεώργιο Αλευρά.
Επίσης, να σημειωθεί, ότι όλοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σε Video Wall το τετραετές δημιουργικό οδοιπορικό της ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ και στην συνέχεια να απολαύσουν αυτή την καθ’ αυτή παρουσία του βιβλίου από τον ίδιο τον συγγραφέα, παρακολουθώντας ταυτόχρονα το ξεφύλλισμα των σελίδων στο Video Wall.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τους ήχους πιάνου, Κρητικής Λύρας υπό την Δ/νση του μουσικοσυνθέτη κ. Γιώργου Βούκανου που μελοποίησε 12 τραγούδια που περιέχονται σε cd που συνοδεύει την εξαιρετικής ποιότητας έκδοση και που έχει τίτλο οραματισμοί – Ιωάννης Καποδίστριας.
Την έκδοση Ιωάννης Καποδιστρίας – ο Άγιος της Πολιτικής προλογίζουν οι Πρέσβεις της Ρωσίας και Βελγίου, οι Μητροπολίτες Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, Κηφισίας Κύριλλος και ο Λαγκαδά Ιωάννης.
Επίσης, προλογίζουν η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, η Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό), ο Πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους Γέρων Παύλος Λαυριώτης.
Τέλος, προλογίζει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος που από την αρχή έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια της ΕΛΑΙΑΣ, για την ανάδειξη του πρωτύπου Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Η εκδήλωση έκλεισε με την δέσμευση του συγγραφέα κ. Ιωάννη Κορνιλάκη, ότι «η ΕΛΑΙΑ ΑΜΚΕ την επόμενη χρονιά θα παρουσιάσει στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό, όλες τις ανέκδοτες επιστολές του Κυβερνήτη σ’  ένα πολυτελές δίτομο έργο και στην επέτειο 180 χρόνων από τον τραγικό χαμό του.

    ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ

    Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ Δ/ΝΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΤΗΣ ΕΛΑΙΑΣ ΑΜΚΕ Κου ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΡΝΙΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ "ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ-Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ", ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ "ΑΕΤΩΝ ΜΕΛΑΘΡΟΝ"

    ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ ΟΤΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.

    ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΓΕΤΟΥ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΑΟ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΗ ΠΟΡΕΙΑ




    Ο Δ/νων Σύμβουλος της Ελαίας ΑΜΚΕ και συγγραφέας του βιβλίου
     κος Ιωάννης Κορνιλάκης


    ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΣΤΑ ΤΗΛ:


    24310-78844
    24310-61712
    6972-026171
    fax:24310-78849

    ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ 4-6-2009 ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

    Στην εκπομπή "Το πρωι εισάκουσον" του ραδιοφώνου της Πειραικής Εκκλησίας, καλεσμένος ο αρχ.Γεώργιος Αλευράς, ηγούμενος της Ι.Μ.Κατουσίου Τρικάλων που μιλάει για τον Γέροντα Πορφύριο.

    2ο ΜΕΡΟΣ:

    1ο ΜΕΡΟΣ:



    Ιωάννης Καποδίστριας




    Εκπομπή του Ραδιοφωνικού σταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας, όπου ο κ.Κορνιλάκης, Διευθύνων σύμβουλος της ΕΛΑΙΑ μιλάει για τον Ιωάννη Καποδίστρια.
    1ο ΜΕΡΟΣ:

    2ο ΜΕΡΟΣ:

    ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ, ΤΟΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ


    Στις 17/5/2009, στις 18:30, στην εκπομπή "Η Ορθοδοξία σήμερα" του ραδιοφωνικού σταθμού ΡΙΚ, στην Κύπρο, ο κ.Κλείτος Ιωαννίδης, είχε καλεσμένο τον Ηγούμενο της Ι.Μονής Κατουσίου Τρικάλων, Αρχ. Γεώργιο Αλευρά, με θέμα συζήτησης τον Γέροντα Πορφύριο, τον Καυσοκαλυβίτη.
    ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

    (Ο πολιτικός - μάρτυρας της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού)
     
     
     
    π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού,
    Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

          Το πρόσωπο και η πολιτική πράξη του Ιωάννου Καποδίστρια (1766-1831) έχουν δεχθεί πολλές ερμηνείες. Σημασία όμως έχει, ότι κάθε ιδεολογικός χώρος επιχειρεί να τον ταυτίσει μαζί του. Αλλ' αυτό επιβεβαιώνει την μεγαλοσύνη του. Αυτό όμως που φανερώνει μια σφαιρική προσέγγιση του είναι, ότι όλη η δράση του απέρρεε από την βιωματική σχέση του με την παράδοση του Γένους του. Έτσι, μπορεί μεν να ονομασθεί «ευρωπαϊστής», διότι ευεργέτησε την Ευρώπη ποικιλοτρόπως, η ευρωπαϊκή όμως πολιτική του και οι συναφείς με αυτήν στόχοι του, αποδεικνύουν, ότι εκείνος δεν απέβλεπε στην Ευρώπη του Καρλομάγνου ή του Ναπολέοντος, του Μέττερνιχ, της κληρονομικής-φεουδαρχικής (ρατσιστικής) ολιγαρχίας, αλλά σε μιαν Ευρώπη, που προσδιοριζόταν από το ελληνορθόδοξο φρόνημά του. Η ευρωπαϊκή δράση του αναπτυσσόταν παράλληλα με την ελληνική πολιτική του*. Αυτό όμως σημαίνει, ότι ήταν ενιαία και αδιάτμητη προσωπικότητα, μία δε απλή σύγκριση με τη συνέχεια του πολιτικού μας βίου πείθει, ότι ο Καποδίστριας υπήρξε ο ΜΟΝΟΣ πολιτικός μας ηγέτης βαπτισμένος ολόκληρος στην πατερική Ορθοδοξία, που υπήρξε άλλωστε και η παράδοση της αρχαίας Ενωμένης Ευρώπης μέχρι το σχίσμα (1054).
    Αυτή την προσέγγιση του Μεγάλου αυτού Ανδρός θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια, μέσα από το πρίσμα της Ελληνοορθοδοξίας (Ρωμηοσύνης).
         1. Στις 2 Απριλίου 1827 η Γ' Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων ψήφισε τον Καποδίστρια πρώτο Κυβερνήτη της ελευθέρας μικράς Ελλάδος. Και εκείνος, έχοντας συνείδηση, ως διπλωμάτης καριέρας, της περιπέτειας, στην οποία εκούσια στρατευόταν, έγραφε στον πιστό φίλο του Εϋνάρδο: «Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου σταυρόν»1. Με προφητική ενόραση διέβλεπε, ότι η ανάληψη της αποστολής του Κυβερνήτου της Ελλάδος δεν ήταν παρά μαρτυρική πορεία και θυσία. Δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί την πρόσκληση της Πατρίδος. Την συγκατάνευσή του έβλεπε ως «οφειλήν εις ιεράν υπόθεσίν» της2. Το μέγεθος όμως της θυσίας του ήταν εις θέση να εκτιμήσουν οι άλλοι. Έτσι, ο αυστριακός διπλωμάτης και ιστορικός Πρόκες Όστεν σημειώνει στην ιστορία του, ότι, όπως ήταν τότε η Ελλάδα, πιθανώτερο ήταν να στηρίξει ο Καποδίστριας την Ελλάδα, παρά η Ελλάδα τον Καποδίστρια3. Και πράγματι, ο Καποδίστριας αποτελεί μοναδική περίπτωση, ίσως όχι μόνο στην Ελληνική ιστορία, πολιτικού, που αρνήθηκε κάθε «χρηματικήν χορηγίαν», δια να μη επιβαρύνει το δημόσιο Ταμειο4. Δεν ζήτησε, ούτε πήρε τίποτε από την Πατρίδα, αλλά έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα.

    Το Έθνος προσέβλεψε με εμπιστοσύνη στον μεγάλο αυτόν Έλληνα πολιτικό, γνωστό ήδη στην Ευρώπη και τον κόσμο, και στήριξε σ' αυτόν τις ελπίδες του. Υπακούοντας στο κέλευσμα του άλλου μάρτυρα της ελευθερίας μας Ρήγα Βελεστινλή: «και της Πατρίδος ένας να γένη αρχηγός», δεν στράφηκε σε κανένα ξένο, ούτε καν ζήτησε ευρωπαίο βασιλέα, αλλά εφάρμοσε το γραφικό: «Εκ των αδελφών σου καταστήσεις επί σεαυτόν άρχοντα, ου δυνήση καταστήσαι επί σεαυτόν άνθρωπον αλλότριον, τι ουκ αδελφός σου έστιν» (Δευτ. 17, 15). Ως εκλεκτός του Έθνους ήλθε να κυβερνήσει ο Καποδίστριας, δια να μεταβάλει το χάος, που επικρατούσε στην Ελλάδα, σε τάξη, δημιουργώντας από αυτό κράτος σύγχρονο και βιώσιμο. Κατανοώντας δε την εκλογή του, ως του «ενός ανδρός αρχήν», θέλησε μεν να συγκεντρώσει στα χέρια του όλες τις εξουσίες, αλλά, κατά τη δική μας τουλάχιστον εκτίμηση, όχι λόγω των απολυταρχικών φρονημάτων του, διότι ήταν φύση δημοκρατική και λαϊκή, αλλά για να μπορέσει να πραγματώσει τους στόχους του, που ήταν η σύγκραση των συγχρόνων ευρωπαϊκών πολιτειολογικών δεδομένων με την παράδοση του Γένους, την ελληνορθοδοξία. Ο Καποδίστριας ήθελε σύγχρονο κρατικό μηχανισμό, αλλά μέσα στο σκεύος της ρωμαίικης παραδόσεως. Έτσι δεν άργησε να έλθει σε σύγκρουση με τις δυνάμεις εκείνες, εγχώριες και ξένες, που επεδίωκαν τον εξευρωπαϊσμό της μικρής Ελλάδος, την αποσύνδεσή της, δηλαδή, από τον κορμό της υπόλοιπης Ρωμηοσύνης, που εκφραζόταν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Εθναρχία, και την πολιτική και πολιτιστική σύνδεσή της με την υπόλοιπη Ευρώπη, για να δεθεί τελικά στο άρμα της δυτικής διπλωματίας.
          2. Ο Καποδίστριας, ως πολιτικός σπουδασμένος στη Δύση (Πάντοβα), ασκημένος στα δυτικά ανακτοβούλια, και συνεπώς ευρωπαίος, έγινε δεκτός αρχικά από τις μεγάλες δυνάμεις, μολονότι συγκρατημένα από μερικές, όπως η Αγγλία. Παρακολουθούσαν όμως την εκδίπλωση του προγράμματός του για να διαπιστώσουν τους άδ
    ηλους στόχους του. Όταν, έτσι, διαπιστώθηκε η ρωμαίικη -ελληνορθόδοξη δηλαδή- γραμμή πλεύσεώς του, επιστρατεύθηκαν όλα τα διατιθέμενα από τη διπλωματία μέσα για την εξόντωσή του. Η Αγγλία, κυρίως, οργάνωσε μυστική εκστρατεία εναντίον του, χρησιμοποιώντας τα εντός της Ελλάδος όργανά της. Τα Αρχεία του Foreign Office και του Colonial Office (στο Kew Gardens του Λονδίνου) προσφέρουν πληθώρα στοιχείων, που αποκαλύπτουν την κίνηση των νημάτων της αντικαποδιστριακής δημαγωγίας από τα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα5.
          Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ενοχλητικός γινόταν ο Καποδίστριας για την φράγκικη και μόνιμα αντιστρατευόμενη την Ορθοδοξία Ευρώπη. Θρεμμένος με τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις της ηπειρώτισσας μητέρας του (Αδαμαντίας), ήταν δεμένος με την Ορθοδοξία και το εκκλησιαστικό σώμα, βλέποντάς το ως κιβωτό σύνολης της ζωής και, συνεπώς, ως «περιέχον» και την πνευματική και την πολιτική ζωή του Έθνους/Γένους. Το γεγονός μάλιστα, ότι δύο από τις αδελφές του έγιναν ορθόδοξες μοναχές, τι άλλο φανερώνει από την εκκλησιαστικότητα της οικογενείας του; Έτσι, και αν ακόμη κατά την παραμονή του στην Ευρώπη, ως ευφυής και ικανός διπλωμάτης, κατόρθωνε να συγκαλύπτει το αληθινό φρόνημά του, όταν ανέλαβε τα ηνία της ανοργάνωτης ελληνικής πολιτείας, δεν είχε λόγο να αποκρύψει τους αληθινούς στόχους του. Ήδη η πρώτη προκήρυξή του προς τον ελληνικό λαό άρχιζε με τη φράση: «Εάν ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών».
    Ήταν γνωστή, άλλωστε, η αντίθεση του Καποδίστρια προς την Γαλλική Επανάσταση (1789) και κυρίως τις αντιθρησκευτικές αρχές της. Και αυτό δεν φαίνεται να το λαμβάνουν σοβαρά ύπ' όψιν όλοι εκείνοι που επιμένουν, ότι υπήρξε «τέκτων κανονικός»6, χωρίς βέβαια επάρκεια στοιχείων, λησμονώντας, ότι ως διπλωμάτης ο Καποδίστριας συνανατρεφόταν τους πάντας, αλλά δεν έπαυσε ποτέ να ανήκει ολόκληρος στην Ορθοδοξία, η οποία διεκδικεί «μοναδικότητα» και «αποκλειστικότητα» στη συνείδηση και ζωή του άνθρωπου. Όπως επίσης δεν λαμβάνεται ύπ' όψιν και η αρνητική στάση του απέναντι στη Μασονία και κάθε μυστική οργάνωση κατά τη διάρκεια της ασκήσεως της εξουσίας του7. Ο Καποδίστριας έβλεπε ζυμωμένη την ύπαρξη του Έθνους με την Ορθοδοξία, την ζωτική πνοή και αναστάσιμη δύναμή του: «Η χριστιανική θρησκεία (ως Ορθοδοξία) έλεγε εσυντήρησεν εις τους Έλληνας και γλώσσαν και πατρίδα και αρχαίας ένδοξους αναμνήσεις και εξαναχάρισεν εις αυτούς την πολιτικήν ύπαρξιν, της οποίας είναι στύλος και εδραίωμα»8.

         3. Το εκκλησιαστικό φρόνημα του υπαγόρευσε και σύνολη την πολιτική του. Και αυτό φαίνεται κατ' εξοχήν στην εκπαιδευτική και εκκλησιαστική πολιτική του. Ακολουθώντας την παράδοση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, θεωρούσε και αυτός την παιδεία αχώριστη από την εκκλησιαστική ζωή και απέκρουε την μονομερή ανάπτυξη του πνεύματος χωρίς την χριστιανική διάπλαση της καρδίας. «Τα άθεα γράμματα» ήταν και για τον Καποδίστρια, όπως και για τους λαϊκούς διδάχους του ΙΘ' αιώνος, Φλαμιάτο και Παπουλάκο, αναίρεση της ελληνορθόδοξου παραδόσεως και, συνεπώς, δεν είχαν θέση στην ζωή του ελληνικού έθνους. Μια από τις βασικότερες εναντίον του κατηγορίες, που διετύπωναν οι προτεστάντες Μισσιονάριοι, οι οποίοι επέπεσαν στην Ελλάδα αμέσως μετά την Επανάσταση για την εκφράγκευσή της, ήταν ότι τα σχολεία του Καποδίστρια είχαν μοναστηριακή οργάνωση και συνεδύαζαν καθημερινά παιδεία και λατρεία, προσφέροντας ως αναγνώσματα στην τράπεζα Βίους Άγιων!
          Την μόνιμη δυσπιστία απέναντί του όλων των δυτικών, που υπό το πρόσχημα του φιλελληνισμού εργάζονταν για την αποορθοδοξοποίηση και εκφράγκευση των Ελλήνων, δείχνει ένα γράμμα του Korck (επί Βαυαρών θα αναλάβει την διεύθυνση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος) στους δυτικούς προϊσταμένους του: «Ο Καποδίστριας έδωσε μεν στον Anderson την άδεια να ιδρύσει σχολεία, κάτι που ήταν για -όλους μια ευνοϊκή απόδειξη των φιλελευθέρων φρονημάτων του. Αλλά κατά την συζήτηση μας φάνηκε να κατέχεται από ανησυχία, ώστε να περιορίσει την άδεια που παραχωρούσε, με το να επιμένει έντονα στο να μη επιτραπεί να διδάσκεται τίποτε σ' αυτά τα σχολεία χωρίς να έχει λάβει προηγουμένως γνώση η Κυβέρνηση»9. Ο ίδιος ο Korck μας πληροφορεί, ότι ο Καποδίστριας προέβαλλε συχνά αντιρρήσεις στην κυκλοφορία προτεσταντικών φυλλαδίων, που προσέβαλλαν τη θρησκευτική παράδοση του λαού10. Εξ άλλου, ο Καποδίστριας έγραφε στον αμερικανό μισσιονάριο Rufus Anderson, ότι «οι Έλληνες θα δέχονταν ευχαρίστως σχολεία και άλλα, βιβλία, εικόνες, και τέλος κάθε τι, που δεν θα τους αποσπούσε ή δεν θα υπονόμευε την πίστη τους στην Εκκλησία του Έθνους τους»11. Επεδίωξε, μάλιστα, να λάβει δάνειο από την μεγάλη αμερικανική ιεραποστολική Εταιρεία A.B.C.F.M., που είχε καταρτίσει εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την Ελλάδα, «για να οργανώσει δικό του σύστημα εθνικής παιδείας». Η Εταιρεία, βέβαια, παρά τον διατυμπανιζόμενο φιλελληνισμό της, απέρριψε την πρότασή του12, διότι σκοπός της ήταν να εισαγάγει τον Προτεσταντισμό στην Ελλάδα μέσω της παιδείας, όπως και έγινε άλλωστε. Ο Καποδίστριας, λόγω της εσωτερικής καταστάσεως και της διεθνούς θέσεως της Ελλάδος, ούτε να αποκρούσει τους δυτικούς μπορούσε, ούτε να αρνηθεί την προσφορά τους, λόγω της ελλείψεως, άλλωστε, μέσων. Προσπαθούσε όμως να τους κρατεί υπό τον έλεγχό του13. Στο Αρχείο του συνεργάτου του Ανδρέα Μουστοξύδη (στην Κέρκυρα) επισημάναμε πολλές αποδείξεις γι' αυτή την πολιτική και των δύο αυτών Κερκυραίων.

          4. Η εκπαιδευτική πολιτική του Καποδίστρια έβαινε παράλληλα προς την ευρύτερη εκκλησιαστική πολιτική του14. Παιδεία και Εκκλησία ήταν τα βασικά ενδιαφέροντά του, για την πνευματική συνέχεια του Έθνους, όπως και η δικαιοσύνη, για την εκσυγχρονισμένη οργάνωσή του. Φρόντισε για την ανακαίνιση των ερειπωμένων εκκλησιών, για την μόρφωση του Κλήρου, ιδρύοντας εκκλησιαστική σχολή στον Πόρο15, σχεδίαζε δε ακόμη και την ίδρυση «Εκκλησιαστικής Ακαδημίας», και συνέστησε ειδικό Υπουργείο, την «Γραμματείαν των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Παιδείας», που, όπως ο ίδιος εξηγούσε, «συνηνώθησαν δύο υπηρεσίαι αχώριστοι, και προς ένα συντρέχουσαι σκοπόν, την ηθικήν των πολιτών μόρφωσιν, ήτις είναι η βάσις της κοινωνικής και πολιτικής του έθνους ανορθώσεως»16. Ο Καποδίστριας θεμελιώνει, έτσι, την συνύπαρξη «Παιδείας και Εκκλησίας» (όχι: Θρησκευμάτων), σε ένα Υπουργείο, για την παράλληλη πολιτική διακονία, δύο περιοχών, που παραδοσιακά συνδέονται μεταξύ τους αδιάρρηκτα στη ζωή του Γένους.
         Ο χαρακτηρισμός του Καποδίστρια ως «του πρώτου και τελευταίου Κυβερνήτου, που αγάπησε και ενδιεφέρθη ειλικρινώς διά την Εκκλησίαν της Ελλάδος»17 δεν είναι υπερβολή. Πιστεύοντας στην αναγεννητική αποστολή και δύναμη του Κλήρου, εργάσθηκε για την πνευματική άνοδο και την σχολική κατάρτιση του. Είναι ο μόνος πολιτικός μας, ο οποίος ενδιαφέρθηκε ειλικρινά για την αξιοποίηση, και όχι απλώς την «δήμευση» και απαλλοτρίωση, της εκκλησιαστικής περιουσίας. Αξιοποίηση υπέρ της ιδίας της Εκκλησίας (μισθοδοσία του κλήρου και συντήρηση του εκκλησιαστικού σχολείου). Αποπειράθηκε, επίσης, να καταπολεμήσει την υπάρχουσα αταξία του εκκλησιαστικού βίου, τις καταχρήσεις ολίγων κληρικών και να επιβάλει τον περιορισμό του κλήρου στα εκκλησιαστικά έργα του, αλλά και την τήρηση εκκλησιαστικών λογιστικών βιβλίων, χωρίς όμως, στο τελευταίο αυτό, επιτυχία...

         5. Το σημαντικότερο όμως μέρος της εκκλησιαστικής πολιτικής του, που συνιστούσε την μεγαλύτερη πρόκληση για τους δικούς μας Ευρωπαϊστές και τις Μεγάλες Δυνάμεις, ήταν η προσπάθειά του να αποκαταστήσει τις σχέσεις της Ελλαδικής Εκκλησίας με την πνευματική της Μητέρα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που ήταν ακόμη και Εθναρχικό του Ελληνισμού Κέντρο18. Με την έκρηξη της Εθνεγερσίας, όπως ήταν φυσικό, διεκόπη η επικοινωνία της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς -όμως η διακοπή αυτή, καθ' όλη την διάρκεια του Αγώνος, να λάβει τον χαρακτήρα πραξικοπηματικής ανεξαρτητοποιήσεως. Τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου ούτε απορρίφθηκαν ποτέ, ούτε και λησμονήθηκαν. Αντίθετα η Γ' Εθνική Συνέλευση, αυτή που εξέλεξε και τον Καποδίστρια ως Κυβερνήτη, διεκήρυξε: «Επειδή πάντες ημείς [...] ουκ εγνωρίσαμεν άλλην μητέρα, ειμή την Μεγάλην Εκκλησίαν, ούτε άλλον Κυριάρχην, ειμή τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, καθ' α και ο μεγαλόφρων αυτής Πατριάρχης Γρηγόριος προ ολίγων χρόνων εθυσιάσθη υπέρ της ιεράς ημών πίστεως και υπέρ πατρίδος, δια τούτο ουκ εφείται ημίν αποσπασθήναι άπ' αυτής και αποσκιρτήσαι». Ο κύκλος όμως των Διαφωτιστών, με πρώτο τον Κοραή, ποτισμένος από το δυτικό πνεύμα και προσκολλημένος στην δυτική αρχή των εθνοτήτων και στις δυτικογενείς προκαταλήψεις για το Βυζάντιο και τη Ρωμηοσύνη, έγινε ο προπαγανδιστής της αυτονομήσεως της Ελλαδικής Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

         Στο σημείο όμως αυτό πρέπει να λεχθεί, ότι οι Έλληνες Ευρωπαίζοντες ευθυγραμμίζονταν με την πολιτική των Μ. Δυνάμεων για το νεότευκτο Ελληνικό Κράτος, αλλά και όλη την «καθ' ημάς Ανατολή». Η πολιτική αυτή μπορεί να συνοψισθεί στα ακόλουθα: λύση του Ανατολικού ζητήματος με τη δημιουργία μικρών εθνικών βαλκανικών κρατών, σε μόνιμη σύγκρουση ή αντίθεση μεταξύ τους, για την εμπόδιση κοινού αγώνος εκ μέρους των προς ανασύσταση της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας/Βυζαντίου. Ο διαμελισμός της Ευρωπαϊκής Τουρκίας συνδέθηκε με την δικαιοδοσιακή συρρίκνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με τη δημιουργία εθνικών Εκκλησιών, και σ' αυτό βοηθούσε η εξάπλωση του εθνικού και, κατ' ουσίαν εθνικιστικού, πνεύματος στους λαούς της Βαλκανικής. Οι Έλληνες θα έχουμε το θλιβερό προνόμιο να ηγηθούμε το 1833 σ' αυτήν την προσπάθεια αποσυνθέσεως της Ρωμαϊκής Εθναρχίας.

    Ο Καποδίστριας γνώριζε καλά τα σχέδια αυτά. Ως ενσυνείδητα -όμως Ρωμηός-Ορθόδοξος, γνώριζε, ότι υπήρχε κίνδυνος, η διακοπή του δογματικού και κανονικού δεσμού της Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο να προκαλέσει κυριολεκτικά διάλυση του Ελληνισμού, ελευθέρου και αλυτρώτου. Εξ άλλου, ήταν και βαθύς γνώστης της σημασίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τον Ελληνισμό και την ορθόδοξη οικουμένη, -όπως αποδεικνύει η σχετική αλληλογραφία του. Άλλωστε, ήδη το 1819, ευρισκόμενος στην Κέρκυρα, είχε εκδώσει επώνυμα Υπόμνημα, υποστηρίζοντας την αναβολή της επαναστάσεως και τη θεμελίωση της Φιλικής Εταιρείας «ουχί επί της αρχής της εθνότητος, αλλά επί της ευρείας και ζώσης Ορθοδόξου Εκκλησίας»19. Τι άλλο δείχνει αυτό από την θέληση του Καποδίστρια να αναστηθεί «το ρωμαίικο», το οποίο συνεχιζόταν με την Εθναρχική υπόσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Με την Ορθοδοξία και όχι την Ευρώπη συνέδεε ο Καποδίστριας το μέλλον του Ελληνισμού.

         Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι ο Κυβερνήτης συνήψε αλληλογραφία με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνστάντιο τον Α' (1830-1834), με σκοπό να ρυθμισθεί η σχέση της Εκκλησίας της Ελλάδος με την Μητέρα Εκκλησία μέσα στο πνεύμα της ορθοδόξου παραδόσεως και της ιστορικοκανονικής τάξεως. Στη συνάφεια δε αυτή είναι ενδεικτική των προθέσεων και του φρονήματος του Καποδίστρια μία πολύτιμη μαρτυρία του Κ. Οικονόμου, που δημοσιεύσαμε ήδη20. Ο Οικονόμος, στενός φίλος του Ρέοντος και Πραστού και μετέπειτα Κυνουρίας Διονυσίου, από τον οποίο θα έλαβε ασφαλώς τις σχετικές πληροφορίες, αναφέρει, ότι ο Καποδίστριας ανέθεσε στον Διονύσιο ειδική αποστολή στην Πόλη, για να διευθετηθεί το ταχύτερο το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Ελλάδος, «ίνα μη -όπως έλεγε (ο Καποδίστριας), πέσει η υπόθεσις εις Φράγκων χείρας, και τότε εχάθημεν»! Μέσα στη φράση αυτή κλείνεται η προφητική πρόβλεψη του Καποδίστρια για το βαυαρικό αυτοκέφαλο και τις επιπτώσεις του στη ζωή του Έθνους μας, αλλά και στην όλη πορεία του Ελληνισμού.
    Αυτό ακριβώς όμως δεν ήθελε η Ευρωπαϊκή πολιτική. Την ομαλοποίηση των σχέσεων της ελευθέρας Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την συνέχιση της ενότητος του Ρωμαίικου, που μπορούσε να οδηγήσει στην ανάσταση του Βυζαντίου/Ρωμανίας, δηλαδή της Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας. Ενώ ο Ρέοντος και Πραστού Διονύσιος ετοιμαζόταν για την μετάβασή του στο Πατριαρχείο, οι δολοφονικές σφαίρες έκοβαν τη ζωή του Κυβερνήτη και ματαίωναν τους σκοπούς του. Οι δυνάμεις εκείνες, που τροφοδοτούσαν και κατηύθυναν την εναντίον του αντιπολίτευση, όπλισαν και τα χέρια των αφελών δολοφόνων του. Όπως, συνήθως, συμβαίνει στην ιστορική πορεία ημών των Ελλήνων, οι προσωπικές δυσαρέσκειες και αντιθέσεις, ενισχυόμενες από τις επιβουλές των ξένων, μεγιστοποιούν τις οποιεσδήποτε υπερβάσεις και αστοχίες, χάνοντας τη συνείδηση της καθολικότητας και του ουσιώδους και εν προκειμένω του μεγάλου έργου του Κυβερνήτη.

         6. Το τραγικό στην περίπτωση του Καποδίστρια είναι, ότι, βέβαιος για τον εθνωφελή χαρακτήρα του επιτελουμένου έργου του, δεν πίστευε, ότι θα βρεθούν αδελφοί του Έλληνες, που θα θελήσουν να το καταστρέψουν: «Οι Έλληνες γράφει δεν θα φθάσουν ποτέ μέχρι του σημείου να με δολοφονήσουν. Θα σεβασθούν την λευκή κεφαλή μου [...]. Άλλωστε είμαι αποφασισμένος να θυσιάσω την ζωήν μου δια την Ελλάδα και θα την θυσιάσω. Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν, ας με δολοφονήσουν. Τόσον το χειρότερον δι' αυτούς. Θα έλθη κάποτε η ημέρα, κατά την οποίαν οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου»21.

    Λόγια προφητικά, αλλά συνάμα και ενδεικτικά της ολοκληρωτικής αφοσιώσεως του ερημίτη πολιτικού στη διακονία της Πατρίδος και του Γένους. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 έφυγε από το ταπεινό Κυβερνείο του Ναυπλίου, για να λειτουργηθεί, όπως έκανε σ' όλη τη ζωή του, ως πιστός Ορθόδοξος. Το γεγονός, ότι τα φονικά βόλια τον βρήκαν λίγο μετά τις 6.30 το πρωί, δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητο. Δεν ήταν ο πολιτικός των δοξολογιών και των πανηγύρεων. Ήταν ένας Ρωμηός, όπως όλος ο απλός και ευσεβής Λαός, για το καλό του οποίου ανάλωνε τη ζωή του. Και γι' αυτό μαζί με το λαό από τον Όρθρο συμμετείχε στη σύναξη του εκκλησιαστικού σώματος. Η δολοφονία του ανέκοψε την πορεία του Έθνους για την ολοκλήρωσή του μέσα στα όρια της ελληνορθόδοξης παραδόσεώς του. Επηρέασε όμως δυσμενώς την πορεία και -όλης της Ορθόδοξης Ανατολής, ανατρέποντας τα σχέδια για την ρωμαίικη αποκατάστασή της.

    Ο πιστός φίλος του Καποδίστρια Εϋνάρδος μπόρεσε να συνειδητοποιήσει πολύ ενωρίς τη σημασία της δολοφονίας του αληθινού Πατέρα της Ελληνικής Πατρίδος: «Ο θάνατος του Κυβερνήτου -έγραφε-είναι συμφορά δια την Ελλάδα, είναι δυστύχημα δι' όλην την Ευρώπην [...]. Το λέγω με διπλήν θλίψιν: ο κακούργος, όστις εδολοφόνησε τον κόμητα Καποδίστρια, εδολοφόνησε την πατρίδα του». Το είπαμε όμως παραπάνω: Το δολοφονικό χέρι κατευθυνόταν από τις δυνάμεις εκείνες, που ενήργησαν στη δολοφονία, ως ηθικοί αυτουργοί, πραγματοποιώντας έτσι τον σκοπό τους: την ανακοπή και ανατροπή ενός μεγάλου πατριωτικού έργου, που ερχόταν σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους.




    * Βλ. π. Γ. Δ. Μεταλληνού, Ο «Ευρωπαϊστής» Καποδίστριας Ερμηνευτική προσέγγιση, στο: Ελληνισμός Μαχόμενος, Αθήνα 1995, σ. 69-84. 1. Α. Καποδίστρια, Επιστολαί, Αθήναι, 1841, τόμ. Α', σ. 102.
    2. Στο ίδιο, σ. 135, 137 κ.α.
    3. Βλ. Ε. Γ. Πρωτοψάλτη, Ο Καποδίστριας ως θρησκευτική προσωπικότης, περιοδ. ΑΝΑΠΛΑΣΕ, αρ. 248, Δεκέμβριος 1976, σ. 3.
    4. Έλ. Κούκκου, Ιωάννης Καποδίστριας, Ο άνθρωπος ο αγωνιστής, περιοδ. ΑΝΑΠΛΑΣΕ, π.π., σ. 10.
    5. Κατά την έρευνα, που κάμναμε εκεί, το καλοκαίρι του 1982, συγκεντρώσαμε ένα αριθμό σχετικών εγγράφων, που έχουμε παρουσιάσει και παρουσιάζουμε σε διάφορες ευκαιρίες.
    6. Βλ. Παν. Γ. Κρητικού, Ο Ι. Καποδίστριας τέκτων κανονικός, Ο Ερανιστής 3 (1965), σ. 124-144.
    7. Ν. Ι. Φιλιπποπούλου, Ελληνικός Αντιμασσονισμός, Αθήναι 1972, σ. 14.
    8. Έ. Πρωτοψάλτη, π.π., σ. 4.
    9. Γρ. Korck από 20.11.1829 στην Church Missionary Society του Λονδίνου, στου Γ. Δ. Μεταλληνού, Το ζήτημα της Μεταφράσεως της Αγ. Γραφής εις την Νεοελληνικήν, κατά τον ΙΘ' αιώνα, Αθήναι 2004,σ. 397.
    10. Στο ίδιο.
    11. James F. Clarke, Bible Societies; American missionaries and the national revival of Bulgaria, N. York 1971, σ. 232.
    12. Στο ίδιο.
    13. Γ. Δ. Μεταλληνού, Το ζήτημα... ο.π., σ. 399 ε. Πρβλ. Του Ιδίου, Παράδοση και αλλοτρίωση, Αθήνα 20015, σ. 279 ε.
    14. Βλ. Α. Γερομιχαλου, Ίδρυσις και Διοίκησις της Εκκλη-σίας της Ελλάδος, στην ΕΕΘ-ΣΠΘ, άρ. 11 (1967), σ. 346 ε.ε. Ε. Κωνσταντινίδου, Ι. Καποδίστριας και η εκκλησιαστική του πολιτική, Αθήναι 1977. Charles A Frazee, Ορθόδοξος Εκκλησία και Ελληνική Ανεξαρτησία, 1821-1852. Αθήνα 1987, σ. 97 ε.έ.
    15. Βλ. Ι. Κωνσταντινίδου, Ο Ι. Καποδίστριας θεμελιωτής της εκκλησ. εκπαιδεύσεως, ΑΝΑΠΛΑΣΕ, -π.π., σ. 2024.
    16. Γεν. Εφημ. της Ελλάδος, 1829, αρ. 73, 74.
    17. ΑΝΑΠΛΑΣΕ, π.π., σ. 1.
    18. Για τα παρακάτω βλ. Γ. Δ. Μεταλληνού, Το Ελλαδικό Αυτοκέφαλο. Προϋποθέσεις και συνέπειες, στο: Παράδοση και Αλλοτρίωση, π. π., σ. 227 ε.ε.
    19. Χρ. Παπαδοπούλου, Η Εκκλησία Κων/λεως και η Μεγάλη Επανάστασις του 1821, ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΚΑ (1950), ο. 316.
    20. Κων. Οικονόμος προς Τιτώφ (στον τιμητικό Τόμο του καθηγ. Κων. Μπόνη (Φίλια... Θεσσαλονίκη 1989, σ. 355-383. Βλ. Ελληνισμός Μαχόμενος, π. π., σ. 189225.
    21.Επιστολαί, π.π.,τόμ.Δ',σ. 300ε.

    ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2008