Του Μιχάλη Ιγνατίου,mignatiou@aol.com
Ηάνευ προηγουμένου κρίση μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ ανησυχεί στον ύψιστο βαθμό τον Λευκό Οίκο, καθώς φαίνεται να οδηγεί σε ανεξέλεγκτες και πρωτόγνωρες καταστάσεις την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η αποτυχία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και της υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον να χαμηλώσουν έστω οι τόνοι μεταξύ των δύο χωρών, οφείλεται στην κάθετη άρνηση του Ταγίπ Ερντογάν να αποδεχθεί τον συμβιβασμό που πρότεινε η Αμερική και προέβλεπε συγγνώμη από το Ισραήλ για την απώλεια των ζωών των Τούρκων πολιτών, όπως και αποζημιώσεις. Η αμερικανική πλευρά αντιλήφθηκε αργά, όπως πάντα, πως ο πρωθυπουργός της Τουρκίας στόχευε στην ταπείνωση του Ισραήλ για να χρησιμοποιήσει το γεγονός αυτό στις αραβικές μάζες που τον έχουν «θεοποιήσει».
Ουδείς πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι τα πράγματα άλλαξαν στη γειτονιά μας. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται ούτε καν να έχει τυπικές διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και θα έλεγα πως ο πρωθυπουργός της δεν πολυενδιαφέρεται ούτε να κρατήσει τα προσχήματα και με την αμερικανική πλευρά. Εκμεταλλεύεται βέβαια τις φοβίες, τις αδυναμίες και τα πολλά σύνδρομα που κυριαρχούν την αμερικανική γραφειοκρατία, αλλά και τους διπλωμάτες που ασχολούνται με τα τουρκικά θέματα, και οι οποίοι όπως αποδεικνύουν τα έγγραφα που διέρρευσαν από τον ιστότοπο Wikileaks- είναι ασήμαντοι, δεν έχουν την απαιτούμενη μόρφωση για να αντιληφθούν τα παιγνίδια των ξένων ηγετών, και περιορίζονται στα τετριμμένα «της σημαντικής στρατηγικής θέσης της Τουρκίας», χωρίς να έχουν αντιληφθεί πως ο «Ψυχρός Πόλεμος» έκλεισε τον κύκλο του πριν από 21 χρόνια.
Όποιος παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο «κατασκευάζεται» η αμερικανική εξωτερική πολιτική, εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι αυτοί οι διπλωμάτες είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμα και σήμερα, που η σχέση Ισραήλ-Τουρκίας είναι ανύπαρκτη, η γραφειοκοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επέμενε να εκθέτει τον πρόεδρο Ομπάμα εισηγούμενη τις απανωτές τηλεφωνικές συνομιλίες του με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος σε κάθε κουβέντα του με τον Αμερικανό ηγέτη, άλλαζε τους όρους της διαπραγμάτευσης με το Ισραήλ.
Τα πράγματα αλλάζουν προς το χειρότερο για την Τουρκία στην Ουάσινγκτον, αλλά η Αθήνα και η Λευκωσία δεν μπορούν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση. Ο συγκεντρωτισμός, που παρατηρείται στα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου, ο ερασιτεχνισμός και η ανικανότητα που επιδεικνύεται, αποτελούν τροχοπέδη στις προσπάθειες της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, η οποία ανέπτυξε εξαιρετική σχέση με το Εβραϊκό Λόμπι. Αυτή τη στενή σχέση συνεργασίας αδυνατούν να εκμεταλλευθούν ο κ. Παπανδρέου και ο κ.Χριστόφιας. Δυστυχώς δεν μπορούν να αντιληφθούν πως η Αμερική και το Ισραήλ ψάχνουν απεγνωσμένα φίλους στη Μεσόγειο και για τις δύο πανίσχυρες αυτές χώρες οι επιλογές είναι οι εξής δύο: Ελλάδα και Κύπρος.
Οι ΗΠΑ και το εβραϊκό κράτος έχουν προκαλέσει κακό στην Ελλάδα και την Κύπρο, με την απόφασή τους να υποστηρίζουν τυφλά την Τουρκία και να δικαιολογούν την εισβολή και την κατοχή. Με τα νέα δεδομένα στη Μεσόγειο ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Χριστόφιας θα μπορούσαν να προτείνουν το αυτονόητο στην Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ: «Διορθώστε τα τραγικά σας λάθη από το 1974 μέχρι σήμερα, και εμείς είμαστε εδώ»... Και ένα νήπιο γνωρίζει πως εάν η Αμερική και το Ισραήλ εγκαταλείψουν την Τουρκία, η χώρα θα βρεθεί πολύ σύντομα στην τραγική οικονομική θέση της Ελλάδας. Και είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω γι’ αυτό...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Έχω διαβάσει πολλές κριτικές για την εμφάνιση του Προέδρου της Δημοκρατίας ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για τα γεγονότα στο Μ αρί. Όλα όσα εγγράφησαν ήταν δικαιολογημένα, διότι ο κ. Χριστόφιας μας απογοήτευσε. Για να πως την «αμαρτία» μου, εγώ τον λυπήθηκα. Είναι πλέον ένας απελπιστικά μόνος ηγέτης, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ο ίδιος ότι έσφαλε. Και το χειρότερο όλων, αντιλαμβάνεται ότι είναι μονόδρομος η αποχώρηση. Δεν πρέπει να έχουμε άλλη περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία -εκτός βέβαια των δικτατορικών καθεστώτων- όπου ένας ηγέτης επιρρίπτει ευθύνες σε όλους τους συνεργάτες του, χωρίς ο ίδιος, που τους διόρισε, να αναλαμβάνει έστω και μία...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Ήταν αρκετοί αυτοί που είπαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι ειδικά ένας εκ των συνεργατών του, στα δύσκολα θα τον αφήσει ξεκρέμαστο και εκτεθειμένο. Θα είναι ο μοιραίος άνθρωπος αυτός για τον κ. Χριστόφια και θα με θυμηθείτε. Αν έδινε ελάχιστη σημασία στα έγγραφα του κ. Ντάουνερ, ο Κύπριος Πρόεδρος δεν θα βρισκόταν σήμερα ένα βήμα πριν από την ταπεινωτική παραίτηση... Αλλά πότε στην πολιτική του καριέρα έδωσε σημασία στις γνώμες ανθρώπων που έβαλαν πλάτη για να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας...
http://www.philenews.com/digital/
Ηάνευ προηγουμένου κρίση μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ ανησυχεί στον ύψιστο βαθμό τον Λευκό Οίκο, καθώς φαίνεται να οδηγεί σε ανεξέλεγκτες και πρωτόγνωρες καταστάσεις την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η αποτυχία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και της υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον να χαμηλώσουν έστω οι τόνοι μεταξύ των δύο χωρών, οφείλεται στην κάθετη άρνηση του Ταγίπ Ερντογάν να αποδεχθεί τον συμβιβασμό που πρότεινε η Αμερική και προέβλεπε συγγνώμη από το Ισραήλ για την απώλεια των ζωών των Τούρκων πολιτών, όπως και αποζημιώσεις. Η αμερικανική πλευρά αντιλήφθηκε αργά, όπως πάντα, πως ο πρωθυπουργός της Τουρκίας στόχευε στην ταπείνωση του Ισραήλ για να χρησιμοποιήσει το γεγονός αυτό στις αραβικές μάζες που τον έχουν «θεοποιήσει».
Ουδείς πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι τα πράγματα άλλαξαν στη γειτονιά μας. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται ούτε καν να έχει τυπικές διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και θα έλεγα πως ο πρωθυπουργός της δεν πολυενδιαφέρεται ούτε να κρατήσει τα προσχήματα και με την αμερικανική πλευρά. Εκμεταλλεύεται βέβαια τις φοβίες, τις αδυναμίες και τα πολλά σύνδρομα που κυριαρχούν την αμερικανική γραφειοκρατία, αλλά και τους διπλωμάτες που ασχολούνται με τα τουρκικά θέματα, και οι οποίοι όπως αποδεικνύουν τα έγγραφα που διέρρευσαν από τον ιστότοπο Wikileaks- είναι ασήμαντοι, δεν έχουν την απαιτούμενη μόρφωση για να αντιληφθούν τα παιγνίδια των ξένων ηγετών, και περιορίζονται στα τετριμμένα «της σημαντικής στρατηγικής θέσης της Τουρκίας», χωρίς να έχουν αντιληφθεί πως ο «Ψυχρός Πόλεμος» έκλεισε τον κύκλο του πριν από 21 χρόνια.
Όποιος παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο «κατασκευάζεται» η αμερικανική εξωτερική πολιτική, εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι αυτοί οι διπλωμάτες είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμα και σήμερα, που η σχέση Ισραήλ-Τουρκίας είναι ανύπαρκτη, η γραφειοκοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επέμενε να εκθέτει τον πρόεδρο Ομπάμα εισηγούμενη τις απανωτές τηλεφωνικές συνομιλίες του με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος σε κάθε κουβέντα του με τον Αμερικανό ηγέτη, άλλαζε τους όρους της διαπραγμάτευσης με το Ισραήλ.
Τα πράγματα αλλάζουν προς το χειρότερο για την Τουρκία στην Ουάσινγκτον, αλλά η Αθήνα και η Λευκωσία δεν μπορούν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση. Ο συγκεντρωτισμός, που παρατηρείται στα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου, ο ερασιτεχνισμός και η ανικανότητα που επιδεικνύεται, αποτελούν τροχοπέδη στις προσπάθειες της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, η οποία ανέπτυξε εξαιρετική σχέση με το Εβραϊκό Λόμπι. Αυτή τη στενή σχέση συνεργασίας αδυνατούν να εκμεταλλευθούν ο κ. Παπανδρέου και ο κ.Χριστόφιας. Δυστυχώς δεν μπορούν να αντιληφθούν πως η Αμερική και το Ισραήλ ψάχνουν απεγνωσμένα φίλους στη Μεσόγειο και για τις δύο πανίσχυρες αυτές χώρες οι επιλογές είναι οι εξής δύο: Ελλάδα και Κύπρος.
Οι ΗΠΑ και το εβραϊκό κράτος έχουν προκαλέσει κακό στην Ελλάδα και την Κύπρο, με την απόφασή τους να υποστηρίζουν τυφλά την Τουρκία και να δικαιολογούν την εισβολή και την κατοχή. Με τα νέα δεδομένα στη Μεσόγειο ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Χριστόφιας θα μπορούσαν να προτείνουν το αυτονόητο στην Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ: «Διορθώστε τα τραγικά σας λάθη από το 1974 μέχρι σήμερα, και εμείς είμαστε εδώ»... Και ένα νήπιο γνωρίζει πως εάν η Αμερική και το Ισραήλ εγκαταλείψουν την Τουρκία, η χώρα θα βρεθεί πολύ σύντομα στην τραγική οικονομική θέση της Ελλάδας. Και είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω γι’ αυτό...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Έχω διαβάσει πολλές κριτικές για την εμφάνιση του Προέδρου της Δημοκρατίας ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για τα γεγονότα στο Μ αρί. Όλα όσα εγγράφησαν ήταν δικαιολογημένα, διότι ο κ. Χριστόφιας μας απογοήτευσε. Για να πως την «αμαρτία» μου, εγώ τον λυπήθηκα. Είναι πλέον ένας απελπιστικά μόνος ηγέτης, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ο ίδιος ότι έσφαλε. Και το χειρότερο όλων, αντιλαμβάνεται ότι είναι μονόδρομος η αποχώρηση. Δεν πρέπει να έχουμε άλλη περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία -εκτός βέβαια των δικτατορικών καθεστώτων- όπου ένας ηγέτης επιρρίπτει ευθύνες σε όλους τους συνεργάτες του, χωρίς ο ίδιος, που τους διόρισε, να αναλαμβάνει έστω και μία...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Ήταν αρκετοί αυτοί που είπαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι ειδικά ένας εκ των συνεργατών του, στα δύσκολα θα τον αφήσει ξεκρέμαστο και εκτεθειμένο. Θα είναι ο μοιραίος άνθρωπος αυτός για τον κ. Χριστόφια και θα με θυμηθείτε. Αν έδινε ελάχιστη σημασία στα έγγραφα του κ. Ντάουνερ, ο Κύπριος Πρόεδρος δεν θα βρισκόταν σήμερα ένα βήμα πριν από την ταπεινωτική παραίτηση... Αλλά πότε στην πολιτική του καριέρα έδωσε σημασία στις γνώμες ανθρώπων που έβαλαν πλάτη για να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας...
http://www.philenews.com/digital/
