 |
| ο John Maynard Keynes |
Ο Γιάννης Βαρουφάκης (συγνώμη Γιάννη για τα 2 ν) δεν χρειάζεται συστάσεις. Για τους παροικούντες την επιστήμη της οικονομίας ούτε ο John Maynard Keynes (1883-1946) χρειάζεται συστάσεις. Παρ’ όλα αυτά ας καταθέσουμε μερικά πράγματα για αυτόν τον Βρετανό Οικονομολόγο που λάτρεψε τον Φιλελευθερισμό και τον Καπιταλισμό.
«Αγάπησε τόσο πολύ τον Καπιταλισμό που προσπάθησε να τον σώσει από τον κακό του εαυτό. Καθηγητής στο Cambridge, σύμβουλος κυβερνήσεων, βασικός συντελεστής στην ίδρυση του συστήματος Bretton Woods, πάλεψε με τον εαυτό του να βρει την αχίλλειο πτέρνα του Καπιταλισμού και να προτείνει τη θεραπεία για την πληγή που τον απειλεί. (βλ.Γ.Βαρουφάκη -Κρίσης Λεξιλόγιον- 2011)». Οι « κουφοί » πίσω απ’ την πόρτα είναι προφανές ότι είναι οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης με επικεφαλής τον Dijsselbloem ( Ντάισελμπλουμ), τον ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ Πρόεδρο του Eurogroup με σπουδές στην υγιεινή διατροφή…
Ο Κeynes προσπάθησε να ερμηνεύσει την κρίση του 1929 και ο Βαρουφάκης την κρίση του 2008. Τι είπε ο Keynes; «Είμαστε άραγε σε θέση να αποφύγουμε μια ολοκληρωτική κατάρρευση της χρηματοοικονομικής δομής του μοντέρνου Καπιταλισμού; Οι άμεσες επιπτώσεις του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού πανικού, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι προφανείς. Εντοπίζονται κυρίως στη ραγδαία υποτίμηση πρακτικά όλων των περιουσιακών στοιχείων. Όσοι έχουν χρέη διαπιστώνουν ότι η αξία των περιουσιακών στοιχείων τους δεν ισοδυναμεί πλέον με το ύψος των χρεών τους».
Τι λέει ο Βαρουφάκης; «Τα παραπάνω λόγια θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί το 2008. Μετά τις διασώσεις των Τραπεζών από το Αμερικανικό κράτος, αλλά και τα Ευρωπαϊκά κράτη του 2008 και 2009, αφού σταθεροποιήθηκε το χρηματο-οικονομικό σύστημα και καταχρεώθηκαν τα κράτη».
Ξαναρχόμαστε στον Keynes που έγραψε: «Ελάχιστες Κυβερνήσεις έχουν επαρκή έσοδα, για να καλύψουν τις πάγιες πληρωμές για τις οποίες έχουν καταστεί υπόχρεοι. Επιπλέον μια κατάρρευση τέτοιου είδους ανατροφοδοτείται».
Ζώντας ο Keynes την περίοδο της κρίσης του 1929, κάνει την εξής απλή διαπίστωση. «Μια κρίση μπορεί να ξεσπάσει έτσι, χωρίς σημαντικό λόγο, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι έχουν πάρει μεγάλα ρίσκα στον καιρό των παχιών αγελάδων και κάποια στιγμή πανικοβάλλονται. Στον πανικό τους σταματούν να επενδύουν, οι δανειστές σταματούν να δανείζουν και το οικοδόμημα καταρρέει».
Τόσο απλά… Άραγε δεν ήταν τα CDO μεγάλα ρίσκα; Τοξικά παράγωγα ήταν στηριγμένα στα χρέη ανθρώπων.
Ποιοι τα δημιούργησαν; Οι Τράπεζες.
Πώς σώθηκαν; Με τη φορολογία του κόσμου.
Και τι έκαναν μετά τη σωτηρία τους; Τα ίδια Παντελάκι μου τα ίδια Παντελή μου.
«Τότε το Κράτος», καταλήγει ο Keynes, «φαντάζει ως ο μόνος διαθέσιμος Λευκός Ιππότης που μπορεί να γλιτώσει τον Καπιταλισμό από την καταστροφή».
«Εκτός και αν βέβαια το κράτος όπως το Ελληνικό, έχει απολέσει τη δυνατότητα να ασκεί οικονομική πολιτική στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Συνεπώς τότε πλέον η υποχρέωση περνά στην Ευρωπαϊκή Ένωση» γράφει ο Βαρουφάκης.
Τελικά ο Keynes δεν εισακούστηκε από τους Ντάισελμπλουμ – Σόϊμπλε της εποχής… Κατάλαβαν το λάθος τους μερικά χρόνια αργότερα. Η κρίση εξαφανίστηκε «εν μια νυκτί». Ταυτόχρονα όμως εξαφανίστηκαν και 70,000,000 άνθρωποι. Τόσοι ήταν οι νεκροί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Keynes είχε προφητεύσει τον B’ ΠΠ, καθώς κοιτούσε τα συντρίμμια του Α’ ΠΠ. Υπέβαλε την παραίτησή του από την επιτροπή αποζημιώσεων και ιδιαίτερα εναντιώθηκε στις χρηματικές αποζημιώσεις που επέβαλαν στη Γερμανία οι Σύμμαχοι. Καλώς όρισες Εθνικισμέ, καλώς όρισες Χίτλερ, καλώς όρισες Γ’ Ράϊχ. Οι «κουφοί» του Eurogroup, αδυνατούνς να ακούσουν τον Βαρουφάκη, ότι τελικά το πρόβλημα είναι στις Τράπεζες και όχι στα Κράτη. Προφανώς γιατί από αυτές αμοίβονται…
Γράφει ο Γιάννης (συγνώμη και πάλι για τα 2 ν): «Η κρίση της Ευρωζώνης, αν και παρουσιάζεται ως κρίση χρέους των Κρατών, στην ουσία της είναι η κρίση των Τραπεζών-ζόμπι. Αν δεν εξαναγκαστούν να αποδεχτούν τις ζημιές τους, να δεχθούν οι ιδιοκτήτες τους γενναία κουρέματα, και εν τέλει να αλλάξουν ιδιοκτήτες, η Ευρωζώνη θα ταλανίζεται για δεκαετίες». Εκτός και αν, λέω εγώ, η κρίση ξανατελειώσει «εν μια νυκτί» και ο νοών νοείτω…
Κατηγορήθηκε ο Βαρουφάκης κυρίως απ’ τα δικά μας ΜΜΕ ως τζογαδόρος… Οποία υποκρισία… Όταν η Παγκόσμια Οικονομία τζογάρει με στοιχήματα CDO-CDS και HEDGING τρισεκατομμύρια…
Αγαπητέ Γιάννη Βαρουφάκη σταμάτα να βροντάς την πόρτα των «κουφών» γιατί και να την σπάσεις και πάλι δεν θα ακούσουν… Εάν το Κράτος το Ελληνικό δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του Λευκού Ιππότη, τότε φτάνει η στιγμή του Έθνους. Γιατί τα Έθνη δημιουργούν τα Κράτη, ποτέ το αντίθετο.-
«Αγάπησε τόσο πολύ τον Καπιταλισμό που προσπάθησε να τον σώσει από τον κακό του εαυτό. Καθηγητής στο Cambridge, σύμβουλος κυβερνήσεων, βασικός συντελεστής στην ίδρυση του συστήματος Bretton Woods, πάλεψε με τον εαυτό του να βρει την αχίλλειο πτέρνα του Καπιταλισμού και να προτείνει τη θεραπεία για την πληγή που τον απειλεί. (βλ.Γ.Βαρουφάκη -Κρίσης Λεξιλόγιον- 2011)». Οι « κουφοί » πίσω απ’ την πόρτα είναι προφανές ότι είναι οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης με επικεφαλής τον Dijsselbloem ( Ντάισελμπλουμ), τον ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ Πρόεδρο του Eurogroup με σπουδές στην υγιεινή διατροφή…
Ο Κeynes προσπάθησε να ερμηνεύσει την κρίση του 1929 και ο Βαρουφάκης την κρίση του 2008. Τι είπε ο Keynes; «Είμαστε άραγε σε θέση να αποφύγουμε μια ολοκληρωτική κατάρρευση της χρηματοοικονομικής δομής του μοντέρνου Καπιταλισμού; Οι άμεσες επιπτώσεις του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού πανικού, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι προφανείς. Εντοπίζονται κυρίως στη ραγδαία υποτίμηση πρακτικά όλων των περιουσιακών στοιχείων. Όσοι έχουν χρέη διαπιστώνουν ότι η αξία των περιουσιακών στοιχείων τους δεν ισοδυναμεί πλέον με το ύψος των χρεών τους».
Τι λέει ο Βαρουφάκης; «Τα παραπάνω λόγια θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί το 2008. Μετά τις διασώσεις των Τραπεζών από το Αμερικανικό κράτος, αλλά και τα Ευρωπαϊκά κράτη του 2008 και 2009, αφού σταθεροποιήθηκε το χρηματο-οικονομικό σύστημα και καταχρεώθηκαν τα κράτη». Ξαναρχόμαστε στον Keynes που έγραψε: «Ελάχιστες Κυβερνήσεις έχουν επαρκή έσοδα, για να καλύψουν τις πάγιες πληρωμές για τις οποίες έχουν καταστεί υπόχρεοι. Επιπλέον μια κατάρρευση τέτοιου είδους ανατροφοδοτείται».
Ζώντας ο Keynes την περίοδο της κρίσης του 1929, κάνει την εξής απλή διαπίστωση. «Μια κρίση μπορεί να ξεσπάσει έτσι, χωρίς σημαντικό λόγο, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι έχουν πάρει μεγάλα ρίσκα στον καιρό των παχιών αγελάδων και κάποια στιγμή πανικοβάλλονται. Στον πανικό τους σταματούν να επενδύουν, οι δανειστές σταματούν να δανείζουν και το οικοδόμημα καταρρέει».
Τόσο απλά… Άραγε δεν ήταν τα CDO μεγάλα ρίσκα; Τοξικά παράγωγα ήταν στηριγμένα στα χρέη ανθρώπων.
Ποιοι τα δημιούργησαν; Οι Τράπεζες.
Πώς σώθηκαν; Με τη φορολογία του κόσμου.
Και τι έκαναν μετά τη σωτηρία τους; Τα ίδια Παντελάκι μου τα ίδια Παντελή μου.
Πάλι CDO, με τη διαφορά ότι τα συγκεκριμένα δομήθηκαν σε χρέη Κρατών. Ποιά ήταν η λύση που είχε προτείνει ο Keynes; «Προτρέψτε το Κράτος να αναλάβει εκστρατεία διάσωσης του Καπιταλισμού. Πώς; Με το να αυξήσει την ποσότητα του χρήματος, να κάνει τονωτικές ενέσεις δίνοντας χρήματα με οποιονδήποτε τρόπο σε εκείνους που θα τα ξοδέψουν, στους ΦΤΩΧΟΥΣ και όχι στους πλούσιους, οι οποίοι μπορεί και να τα αποταμιεύσουν (βλ.Ελβετία λέω εγώ) και να προβεί σε δημόσια έργα».
«Τότε το Κράτος», καταλήγει ο Keynes, «φαντάζει ως ο μόνος διαθέσιμος Λευκός Ιππότης που μπορεί να γλιτώσει τον Καπιταλισμό από την καταστροφή».
«Εκτός και αν βέβαια το κράτος όπως το Ελληνικό, έχει απολέσει τη δυνατότητα να ασκεί οικονομική πολιτική στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Συνεπώς τότε πλέον η υποχρέωση περνά στην Ευρωπαϊκή Ένωση» γράφει ο Βαρουφάκης.
Τελικά ο Keynes δεν εισακούστηκε από τους Ντάισελμπλουμ – Σόϊμπλε της εποχής… Κατάλαβαν το λάθος τους μερικά χρόνια αργότερα. Η κρίση εξαφανίστηκε «εν μια νυκτί». Ταυτόχρονα όμως εξαφανίστηκαν και 70,000,000 άνθρωποι. Τόσοι ήταν οι νεκροί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Keynes είχε προφητεύσει τον B’ ΠΠ, καθώς κοιτούσε τα συντρίμμια του Α’ ΠΠ. Υπέβαλε την παραίτησή του από την επιτροπή αποζημιώσεων και ιδιαίτερα εναντιώθηκε στις χρηματικές αποζημιώσεις που επέβαλαν στη Γερμανία οι Σύμμαχοι. Καλώς όρισες Εθνικισμέ, καλώς όρισες Χίτλερ, καλώς όρισες Γ’ Ράϊχ. Οι «κουφοί» του Eurogroup, αδυνατούνς να ακούσουν τον Βαρουφάκη, ότι τελικά το πρόβλημα είναι στις Τράπεζες και όχι στα Κράτη. Προφανώς γιατί από αυτές αμοίβονται…
Γράφει ο Γιάννης (συγνώμη και πάλι για τα 2 ν): «Η κρίση της Ευρωζώνης, αν και παρουσιάζεται ως κρίση χρέους των Κρατών, στην ουσία της είναι η κρίση των Τραπεζών-ζόμπι. Αν δεν εξαναγκαστούν να αποδεχτούν τις ζημιές τους, να δεχθούν οι ιδιοκτήτες τους γενναία κουρέματα, και εν τέλει να αλλάξουν ιδιοκτήτες, η Ευρωζώνη θα ταλανίζεται για δεκαετίες». Εκτός και αν, λέω εγώ, η κρίση ξανατελειώσει «εν μια νυκτί» και ο νοών νοείτω… Κατηγορήθηκε ο Βαρουφάκης κυρίως απ’ τα δικά μας ΜΜΕ ως τζογαδόρος… Οποία υποκρισία… Όταν η Παγκόσμια Οικονομία τζογάρει με στοιχήματα CDO-CDS και HEDGING τρισεκατομμύρια…
Αγαπητέ Γιάννη Βαρουφάκη σταμάτα να βροντάς την πόρτα των «κουφών» γιατί και να την σπάσεις και πάλι δεν θα ακούσουν… Εάν το Κράτος το Ελληνικό δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του Λευκού Ιππότη, τότε φτάνει η στιγμή του Έθνους. Γιατί τα Έθνη δημιουργούν τα Κράτη, ποτέ το αντίθετο.-
